“Το σπάσιμο”: Ο εξευτελισμός και τα μαρτύρια ανθρώπινων ψυχών
“Το σπάσιμο” είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Τάσου Παπαναστασίου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα τον Αστυνόμο Απτόσογλου, ο οποίος επιχειρεί να τα βάλει με ένα κύκλωμα που ξέρει καλά να σπάζει τις ανθρώπινες ψυχές για πάντα.
“Από τη δική τους εκπαίδευση ξέρουν πως το σπάσιμο μπορεί να χρειαστεί να επαναληφθεί αρκετές φορές. Μια επανάληψη είναι αυτό που συνήθως δίνει τέλος σε κρίσεις σαν αυτής της Τάνιας”.
Η Τάνια κατάγεται από την Ουκρανία και φτάνει στη Θεσσαλονίκη, την πόλη του μαρτυρίου της, όπως προοικονομεί ο συγγραφέας, για να αναζητήσει αυτό που την κρατά στη ζωή, αυτό που την κάνει να υποφέρει τα μαρτύρια και τον εξευτελισμό.
“Η Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο είναι μελαγχολία, είναι γεμάτη δάκρυα. Η Θεσσαλονίκη το βαθύ φθινόπωρο μπορεί να σε στριμώξει τόσο άγρια, που η φωνή σου να μην βγαίνει, η δουλειά σου να μην γίνεται, η αγάπη μέσα σου να φαίνεται αποκαμωμένη στα γόνατα. Η Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο μπορεί να σε διαλύσει, αν δεν προσέξεις.”
Και ποιους να προσέξεις;
Άνθρωποι υπέρανω υποψίας, αστυνομικοί, δημοσιογράφοι, έλληνες πολίτες, πρόσφυγες συμμετέχουν σε ένα καλά οργανωμένο έγκλημα, που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή, αλλά το χρήμα. Ο Αστυνόμος Απτόσογλου, στην τρίτη του αυτή περιπέτεια, πιστός στις αρχές και τις αξίες του προσπαθεί να εξαρθρώσει το κύκλωμα με οποιοδήποτε τίμημα.
“Το κεφάλι του βουίζει και ο σφιγμένος αυχένας τού προκαλεί ανακάτεμα στο στομάχι. Βαδίζει πιο γρήγορα, φτάνει στη γωνία μιας από τις περίφρακτες μεζονέτες της περιοχής, διπλώνεται όσο μπορεί για να κρύψει το σώμα του από τις κάμερες που σίγουρα υπάρχουν και κάνει εμετό με δυο τρεις βίαιους σπασμούς. Σκουπίζει τα λερωμένα χέρια του στο τζιν του και πιάνει το τηλέφωνο. Βλέπει τις αναπάντητες κλήσεις.”
Βοηθός του Αστυνόμου Απτόσογλου και μοναδική ίσως συνοδοιπόρος σε αυτή τη δύσκολη αποστολή μοιάζει να είναι η Αντιγόνη, μια νεαρή αστυνομικός, που ξέρει καλά τι είναι οι δυστυχίες.
“Η Αντιγόνη γέμιζε μελαγχολία κάθε μέρα. Αργά και σταθερά. Ήταν μόνη, αποκομμένη. Και σήμερα που γνώρισε τον αστυνόμο με τον οποίο θα συνεργαζόταν το επόμενο διάστημα δοκίμασε μια αίσθηση αποδοχής τόσο ισχυρή, που την τρόμαξε.”
“Στο σπάσιμο” εμπλέκονται κι άλλοι χαρακτήρες η Ελένη, ο Αστερίου, η Λιόλιου, η Εύα, ο Ρασίντ, ο Αρμάντο, ο Πάυλος, ο Βιτάλης, η Λούνα, η Ιοκάστη…Καθένας από αυτούς κουβαλά τη δική του ιστορία, που με τον τρόπο της επηρεάζει τη μυθιστορία. Ο Παπαναστασίου με ιδιαίτερη μαεστρία ξετυλίγει τα κουβάρια τους πιάνοντας πρώτα μια το ένα και μια το άλλο μέχρι να μας αποκαλύψει τη διαφθορά από τις φλόγες του Τσέρνομπιλ και τον λαβύρινθο της Κωνσταντινούπολης ως τα βαγόνια κολαστήρια της Θεσσαλονίκης.
“Στον κάτω όροφο κρατούν τις μεταμοσχεύσεις. Έτσι λένε τα παιδιά που φέρνουν για λίγες ημέρες μέχρι να τους αφαιρέσουν τα όργανα που χρειάζονται και ύστερα να τα πουλήσουν-και τα παιδιά και τα όργανα. Τα διοχευτεύουν στην Ευρώπη. Στον επάνω όροφο κρατούν όσους και όσες εκδίδουν. Πολλά λεφτά. Πολύς κόσμος. Μεγάλη ζήτηση. Πολύ εμπόρευμα”.
Η πλοκή γεμάτη αγωνία, δράση και αποκαλύψεις. Μόλις ο αναγνώστης συνθέσει το παζλ των γεγονότων θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ασχήμια αυτού του κόσμου. Θα νιώσει το σφίξιμο στο στομάχι του, μα θα νιώσει πως υπάρχει και μια μικρή ελάχιστη ελπίδα πως τα πάντα κάποια στιγμή έρχονται στο φως και τότε η ώρα της δικαιοσύνης πλησιάζει.
Ακούστε ένα απόσπασμα του βιβλίου εδώ: