Θάλλαζες   Αύγουστος 2020   Κάθε φορά της φεύγω για πολύ αντίο της φωνάζω, θα κάνω καιρό μα θα γυρίσω.   Προσπαθεί να με βυθίσει καθώς χάνομαι ξέρει να με πλανεύει, με γιατρεύει δεν με λυπάται.   Λίγα λεπτά εκεί που σκάει το κύμα με την αρμύρα να κάνει τη δουλειά λυαίνει τις πληγές!   Την πληρώνω με το σώμα μου διαρκώς μα ούτε μια φορά δεν ζήτησε αντάλλαγμα μοιάζει με την αγάπη;   Κι όπως αγκιστρωμένη καιρό τώρα με αυτά τα νησιά που τα ονόμασα αγάπες πικραίνω και φωνάζω στους βράχους μου   θάλλασες δάκρυα και άνεμοι καρτερικοί για να με πείσουν πως δεν θάλλαζες… Λίγο ακόμη και θα γύριζες…   Να ίσα που το προφταίνουμε το άλλο καλοκαίρι Ίσα που παίρνουμε άνασα, μπλε ανάσα.         Αθηνά...

Ορίζοντας ηρεμίας   Αύγουστος 2020 Ποια είμαι; Τι συνέβη; Τι έφταιξα; Τι έδωσα; Τα βράδια; Τα φιλιά; Τα νησιά;   Ξυπνάω πάντα σε αυτό το σημείο Εσύ, εγώ και πάλι εσύ και πάλι εγώ Ανάσες βαριές, σώματα εξαντλημένα   Τότε φτιάχνω τον μπλε ορίζοντα ηρεμίας Στον κήπο του μυαλού, φυτεύω μια φράση θέλω να μείνω στο νησί μονάχη μου…   Ένα σπίτι μικρό, λευκό, ξέμπαρκο, ανεμοδαρμένο Ο πρωινός αρμυρός αέρας να χτυπάει τα χείλη μου   Μια αυλή, ένα ξύλινο τραπέζι, μια μωβ καρέκλα Λουλούδια που θα δίνουν νόημα στις μέρες μου   Ένα κουζινάκι, ένα τηγάνι κι ένα θυμάρι Οι μυρουδιές να μένουν στα ασπρόρουχα   Το καλοκαίρι να μην ζητάει τίποτα, ξεκάθαρο Και ο χειμώνας να μου τα αλλάζει όλα, σκληρός   Μπλε πάραθυρα, ούρανος και θάλλασα Κι ο ύπνος τότε έρχεται σαν αεράκι στα κρυφά…       Αθηνά Κρανίδη...

Ανφάς οι Ρέντγκεν;! ή Η διακοποπενία της γονυπληγείσας Νουλίτσας   Τις λένε και ακτίνες Χι τις λένε και ακτίνες Ρέντγκεν κάποιος τις ανακάλυψε εκεί στη Μπρέμεν.   Στο τσακισμένο σου κορμί αμέσως σαν τρυπώσαν το κάταγμα στο πι και φι ευθύς θα εξακριβώσουν.   Μια ομορφούλα νια καλή ψηλή, κομψή και λυγερή ζούσε χωρίς γυμναστική εις το κλεινόν το άστυ.   Κι ένα πρωί εις τη δουλειά εκίνησε να πάει τσίμπλα στο μάτι και καφές τσιγάρο, φούμα κι αμανές.   Τη μακίνά της σήκωσε τη μίζα να γυρίσει μα αυτή της πέφτει, ω τι κακό και σπάει το πόδι το λεπτό!   Μαύρο κακό το ριζικό βλασφημιές πέφτουν στο κενό δεν έχω κι έναν συνοδό να με γλιτώσει από δω.   Στο ίδρυμα το ιδιωτικό κουτσαίνοντας επήγε ακτίνες Χι, μαγνητικές ο γιατρούλης της τις είδε.   Τι φιλντισένιο κόκκαλο ω, σιντεφένιο οστό καλέ τι ομορφιά είν΄ αυτή στην ακτινογραφία την Χι!   Τι άκρα...