Η ορθογραφία και το παιχνίδι στις σύγχρονες εκπαιδευτικές συνθήκες: ανοιχτά ερωτήματα και ζητούμενα   Πέρα από τα αρχικά συγχαρητήρια για το νέο βιβλίο της Ελένης Γκόρα και τις ευχές να ταξιδέψει, να χρησιμεύσει και να σταθεί βοηθητικό εργαλείο σε μαθητές, γονιούς και εκπαιδευτικούς θα ήθελα εν είδει παρουσίασής του να καταθέσω μερικές σκέψεις που μου προκάλεσε η ανάγνωσή του πέρα από το βασικό θεματικό του περιεχόμενο που είναι οι παιγνιώδεις ασκήσεις ορθογραφίας, καρπός της πολύχρονης εκπαιδευτικής εμπειρίας της Ελένης. Κάποιες σκέψεις που παίρνουν κυρίως την μορφή παρατηρήσεων και ερωτήσεων, παρά απαντήσεων, ανοιχτών για κάθε αναγνώστη που επιθυμεί να αναστοχαστεί πάνω στο ζήτημα της ορθογραφίας και του παιχνιδιού σήμερα με αφορμή το βιβλίο της Ελένης. Κατ’ αρχάς, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε και να ξαναθέσουμε το ερώτημα της ορθογραφίας: γιατί ξανά η ορθογραφία; Να ξεκαθαρίσω...

61 περιφορές μαζί!   Για τη σημερινή ημέρα δεν είχα κανένα σχέδιο, μαλλον δεν έπρεπε να έχω. Ξύπνησα αργά-περίεργο αυτό για εμένα. Σήμερα λοιπόν, που δεν είχα κανένα σχεδιο παρά να βγω να περπατήσω στη βροχή μου ζητήθηκε να βοηθήσω. Need your help, έλεγε το γραπτό μήνυμα. Χαρά μου σκέφτηκα και όλα άλλαξαν… Κλήθηκα να παρω λουλούδια και γλυκά για ένα ζεύγος που έκλεισε σήμερα 61 έτη έγγαμης ζωής! Βούρκωσα … μάλλον η μελαγχολία της φθινοπωρινής ατμόσφαιρας θα ευθύνεται. 61 χρόνια …μου φαίνονται πολλά… μάλλον γιατί είναι πολλα…! Η αποστολή εξετελέσθη! Είχε έκπληξη, συγκίνηση,δάκρυα και γέλια, όλα τα είχε! Έμαθα πως τοτε 61 Οκτώβρηδες πίσω η μέρα του γάμου τους ήταν ηλιόλουστη και ζεστή ! Έμαθα πως παρόλη την ανέχεια είχε βρεθεί κάποιος με μια φωτογραφική μηχανή και τους φωτογράφισε σε έναν αχυρώνα, η γλυκιά κυρία γέλασε καθώς ο σύζυγός της το ανέφερε....