Το θέμα μιας συγγραφικής δουλειάς δεν το βρίσκεις.Σε βρίσκει αυτό.Με ένα τρόπο ανεξήγητο,σχεδόν νομοτελειακό έρχεται και τρυπώνει μες το μυαλό και σου ζητά επιτακτικά να βάλεις τις λέξεις στη σειρά για να γίνει κείμενο, ποίημα ή μυθοπλασία.Κοιμάσαι, ξυπνάς, εργάζεσαι ή διαβάζεις με μια ιδέα που σου τριβελίζει το νου.Είναι παρούσα σε ό,τι κάνεις ακόμα κι όταν εσύ θέλεις να αφοσιωθείς σε μια συναρπαστική δραστηριότητα.Έρχεται και επανέρχεται πιο συναρπαστική αυτή, για να σου θυμίσει το χρέος σου: να γράψεις.
Ανάλογα με τη συναισθηματική σου διάθεση, με την πνευματική σου διαύγεια και τους προσανατολισμούς της σκέψης σου,γεννιέται και η ΙΔΕΑ. Άλλοτε σε εμπνέει μια παλιά ιστορία που άκουσες, άλλοτε ένα πρόσωπο που θαυμάζεις ή αγαπάς,ένα γεγονός που σε εντυπωσίασε, μια εικόνα, ακόμα και μια λέξη μόνο που εντυπώθηκε στα αυλάκια της μνήμης και ανέσυρε σκέψεις βαθύτερες, αρκεί όλα αυτά να ακουμπούν στις δικές σου χορδές ευαισθησίας που παλλόμενες από το ερέθισμα μπορούν να παράγουν τη μουσική της γραφής.
Ακόμα κι αν θέλεις να ξεστρατίσεις από την αρχική ιδέα και να ασχοληθείς με κάτι άλλο, εκείνη σε τιμωρεί που την παραμελείς όταν στο τέλος της ημέρας πέφτεις να κοιμηθείς.Τότε, εκείνη ξυπνά και προσπαθεί να πάρει σχήμα και μορφή μες το μυαλό σου για να σε αναγκάσει να μην την αγνοήσεις.Όταν τελικά πιάνεις την συγγραφική σου πένα και αρχίζεις το γράψιμο, η ιδέα γίνεται ένα κύμα που σε παρασέρνει στη δική του ακτή αφού πρώτα σε ταξιδέψει σε θάλασσες περίσκεψης.Μπορεί η διαδικασία της γραφής να είναι επίπονη και χρονοβόρα, να ζητά την πλήρη και αποκλειστική αφοσίωσή σου, αλλά όταν οι λέξεις αρχίσουν να τρέχουν πάνω στις λευκές σελίδες, όταν σε κατακλύζουν εικόνες, νοήματα, αλήθειες, συναισθήματα και χρώματα της ζωής, τότε η απελευθέρωση της ιδέας στο χαρτί λειτουργεί τόσο λυτρωτικά για τον εσωτερικό σου κόσμο και τόσο δυναμικά που σε ανταμείβει.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να απελευθερώσεις την ιδέα.Δεν έχει τόση σημασία αν κάποιοι θα διαβάσουν το έργο σου.Αρκεί να το γράψεις.Η ανάγκη να το μοιραστείς με άλλους έρχεται μετά και είναι η επόμενη αναζήτησή σου.Όμως το έργο σου είναι στα χέρια σου κι αυτό είναι ήδη αρκετό.
Η ιδέα σου ζητά να της δώσεις σάρκα και οστά μέσα από τη συγγραφική σου ιδιαιτερότητα.Σε παιδεύει και σε εκπαιδεύει ταυτόχρονα.Όταν όμως θα καταφέρεις να τη μεταμορφώσεις σε λόγο γραπτό, τότε επιτέλους ο νους αδειάζει από αυτή την παράξενη κυοφορία και το απότοκο που κρατάς σε γεμίζει με μια σπάνια ανάταση, μια απερίγραπτη ευφορία, σχεδόν με μια υπαρξιακή πληρότητα!
Αυτή της δημιουργίας…