Ξυπνάς με μια όρεξη το πρωί και όλα είναι υπέρ σου, φρέσκος, ξεκούραστος και με καλή διάθεση. Μια γερή γουλιά ελληνικού, ένα τσιγάρο, και η παρουσία της, είναι αρκετά για να αρχίσεις μια καινούργια μέρα. Την περιμένεις, έχει αργήσει. «Ώρα της είναι – δε μπορεί, θα ‘ρθει όπου να ‘ναι», σκέπτεσαι. Πάει καιρός από τη τελευταία φορά και σου λείπει, τη θέλεις τόσο, την έχεις ανάγκη, τη χρειάζεσαι. Χωρίς αυτή δεν γίνεται «δουλειά». Κάποιοι σοφοί λένε πως συνήθως, πρέπει να είσαι στα κάτω πατώματα για να σε βρει, δεν τις αρέσουν τα ρετιρέ, τα πανηγύρια κι οι χοροί.

Παράξενα πράγματα, γένους θηλυκού ούσα, θα περίμενε κανείς το αντίθετο. Να βάψει μαλλιά και νύχια, να χτενιστεί, να στολιστεί, να βάλει τα καλά της και όπου υπάρχει χαμός και φασαρία, να ‘ρθει να σε βρει. Δεν το κάνει, παραφυλάει στα σκοτεινά μονολογώντας: «Δεν είμαι εγώ για τέτοια, θέλω ησυχία, πρέπει να είσαι κομμάτια για να ‘ρθω, τώρα περνάς καλά, δεν με έχεις ανάγκη, δεν πονάς, έχουμε χρόνο».

Άτιμο θηλυκό! Ζηλεύει, δεν εξηγείται αλλιώς. Θέλει να είσαι μόνος, ολομόναχος, σου θέτει το δίλημμα και εσύ πρέπει να διαλέξεις. Την προσκαλείς να ‘ρθει έστω μια φορά εκεί, σε φωτεινές στιγμές, στα πάνω, όταν είσαι στη θέα, αρνείται. Υπόγειο, άντε και μέχρι το ισόγειο, όχι παραπάνω. Κάνεις τον λυπημένο, μα δεν τσιμπάει, ξέρει από τέτοια. Επανέρχεσαι, «έλα μια φορά κι αν δεν σου αρέσει μην ξανάρθεις». Ίδια απάντηση, «θα ‘ρθω όταν πρέπει, δεν θα αργήσει η στιγμή, μη φοβάσαι, εδώ είμαστε. Τα πανηγύρια κι οι χοροί δεν κρατάνε πολύ».

Μόνο κάποιες βραδιές ξαφνικά εκεί που κοιμάσαι, έρχεται δίπλα σου. Την νοιώθεις, σου κλείνει το μάτι, κάνει νόημα να σηκωθείς. Πάτε στο σαλόνι χωρίς φασαρία, μένεις εκεί μαζί της, μπορεί και μέχρι το πρωί. Σαν ξημερώσει και ακούσει φωνές φεύγει . «Θα τα ξαναπούμε» ψιθυρίζει και χάνεται. Σε θέλει μόνο για αυτήν, δεν της αρέσει να σε μοιράζεται με άλλους. Οι μέρες κυλάνε και σαν κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα σύννεφα, νάτη! Εμφανίζεται μπροστά σου, στρογγυλοκάθεται δίπλα σου και σου λέει: «Σου το ‘πα, δεν θα αργήσω. Λοιπόν, πάρε μολύβι και χαρτί και γράψε».

 

 

 

Δημήτρης Σούρλας

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *