Ανεβήκαμε όντες εμείς τα σκαλοπάτια
Προσκυνώντας το μελλοντικό λείψανο
Δε χρειάζεται να σκάψουμε
Το χρυσό είναι μπροστά μας
Πίσω από το λόφο δεν έβλεπε
Ανάμεσα στους βράχους δεν άκουγε
Μονάχα τρεφότανε για να ζήσει
Οι προμήθειες ανεξάντλητες
Όταν έβρεχε δε φυλαγόταν
Ευθυνόταν άλλωστε
Τότε ανηφοριζε προς τη διαβεβαίωση
Και έπαιρνε την άδεια παραμονής
Όταν οι βράχοι τσουγκρίζουν καλό να είσαι ανάμεσα
Αν σε συνθλίψουν δε θα ακούς
Αλλά ο λοφος θα λιώσει και θα βλέπεις
Την αστραπή πριν τη βροχή
Το ειδοποιητήριο έξωσης
Και την ασφαλή απομάκρυνση
Ο χρόνος θα μπει σε κατακόρυφο άξονα
Και ανάλογα μ’ εσένα θα κυλάει
Ή θα επιστρέφει
Ή θα παλινδρομεί
Αυτό μας βόλεψε όλους.
Κατερίνα Χρυσάφη