Κάποτε σε ένα μικρό χωριό ζούσε η Δροσοσταλίδα.
Ήταν ένα ξωτικό που διέφερε από τα άλλα. Δεν είχε φτερά και δεν είχε πεταχτά αυτιά. Είχε όμως, μια δύναμη που μόνο ο Σπιρτούλης ήξερε.
Ο Σπιρτούλης ήταν ένα γρήγορο φτερό που την πήγαινε βόλτα επειδή η ίδια δεν είχε φτερά. Μαζί κάνανε τα πιο τρελά και ανάποδα πράγματα. Τρώγαν ανάποδα, έπιναν μαγικό νέκταρ αντί για νερό, χόρευαν σε κατακόρυφο αντί χέρι χέρι, δεν έλεγαν μυστικά αλλά αστικύμ, δεν κολυμπούσαν στη θάλασσα, αλλά στα βουνό.
Ήταν με λίγα λόγια αχώριστοι. Κανένας δεν μπορούσε να τους χωρίσει. Πολλοί τους έλεγαν ανάποδους και τρελούς όμως, αυτοί συνέχιζαν να περνάνε ωραία.
Μέχρι που ο Σπιρτούλης δεν ήθελε να κάνει πια άλλες τρελές και ανάποδα πράγματα μαζί με τη Δροσοσταλίδα.
Έτσι, που η Δροσοσταλίδα έγινε μια κακιά μάγισσα με το όνομα η ασταμάτητη Βροχή.
Έμιλυ Τσιώτη