Ευάγγελος Τρυψιάνης, “Ένα ποίημα”
Η καταιγίδα κόπασε λίγο πριν το χάραμα. Έστυψε τους χυμούς των εραστών ξεβράζοντας τ' αφυδατωμένα τους κορμιά στα ρυτιδιασμένα λευκά…
Η καταιγίδα κόπασε λίγο πριν το χάραμα. Έστυψε τους χυμούς των εραστών ξεβράζοντας τ' αφυδατωμένα τους κορμιά στα ρυτιδιασμένα λευκά…
Έφυγα είπες... Σκότωσα την ποίηση μέσα μου, να αδειάσω απ' αυτήν, στη θλίψη της να μη βουλιάζω. Δεν είμαι πια…
Λυπάσαι για το χρόνο που περνάει. Περνάει γρήγορα. Γρήγορα οι σκέψεις μετουσιώνονται. Μετουσιώνονται και σου δίνουν αισθήματα.
Σε αυτό το ποτήρι πνίγω τον πόνο Σε αυτό το ποτήρι πνίγω τα δάκρυα
σήμερα δώσαμε ραντεβού στο γνωστό σημείο μέχρι να απαγορευτεί κι αυτό ή ο καιρός χαλάσει
Η άτρωτη ασθένεια που τρώει τα σωθικά σου ρίχνει όξο και χολή στα σπάργανα της ιατρικής.
Τα λουλούδια αλλάζουν και οι άνθρωποι τα ρεμβάζουν μα κάποτε θα πέσουν αλλά παντού ακόμη θα αρέσουν.
21, Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης-Πες το με ένα ποίημα
κάθε μέρα μου δείχνεις τον τρόπο κι όταν δεν τα καταφέρνω μου χαμογελάς κι όταν στεναχωριέμαι μου κάνεις μια αγκαλιά…
Μέρες Πώς να μην ξυπνήσεις τρομαγμένος με ένα τέτοιο γλυκό όνειρο. Θαρρείς πως είναι εύκολο στις μέρες που ζούμε να…