κάθε μέρα
μου δείχνεις τον τρόπο
κι όταν δεν τα καταφέρνω
μου χαμογελάς
κι όταν στεναχωριέμαι
μου κάνεις μια αγκαλιά
μου θύμησες πώς είναι
να μαθαίνω από την αρχή
σαν να βγήκα τώρα απ΄ την κοιλιά της μάνας μου
συγνώμη σου ζητώ
που χάνω τη δυνάμή μου
καμιά φορά οι λέξεις είναι άχρηστες
μάτια μέσα στα μάτια
αρκούν
καταλαβαίνουν

 

(για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που μας πέρασε και ήταν αφιερωμένη στο παιδί)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ελένη Γκόρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *