Με την Καλλιόπη Μπαγουλή και το “Στάσου λίγο”
Αυτήν την εβδομάδα καλωσορίζουμε την Καλλιόπη Μπαγουλή και τη συλλογή ποιημάτων της, που τιτλοφορείται «Στάσου λίγο» από τις εκδόσεις Ελκυστής. Η Καλλιόπη Μπαγουλή απάντησε στις ερωτήσεις της στήλης «Συνομιλώντας με συγγραφείς» και μοιράζεται μαζί μας μερικά μυστικά της ποιητικής της τέχνης.
– Γιατί νιώθεις μέσα σου ότι θέλεις να γράψεις ένα ποίημα;
Είναι σα να διψάς και να θέλεις να πιεις νερό. Να πεινάς και να θέλεις να φας κάτι. Είναι ικανοποίηση μιας επιτακτικής και ζωτικής για εμένα ανάγκης.
-Τι ιδιαίτερο νομίζεις ότι έχουν οι ποιητές σε σχέση με τους πεζογράφους;
Δε νομίζω οτι έχουν κάτι ιδιαίτερο οι μεν σε σχέση με τους δε. Απλά τα μέσα τους διαλέγουν να εκφραστούν με διαφορετικό τρόπο προς τα έξω. Αυτό που με γοητεύει στη φύση της ποίησης είναι οτι αφήνει μεγάλη ελευθερία τόσο στον ποιητή σχετικά με το πως θα αποδώσει το νόημα σε αυτό που γράφει όσο και στον αναγνώστη σχετικά με το πως θα εκλάβει το νόημα σε αυτό που διαβάζει χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα στο τέλος τα δύο νοήματα να ταυτίζονται.
-Πώς γράφεις ένα ποίημα;
Συνήθως κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, μια σκέψη, μια εικόνα με ταλανίζει για ώρες ή και μέρες. Νιώθω μια διαρκή ανησυχία, ένα ανικανοποίητο συναίσθημα για όσο διαρκεί αυτή η εσωτερική ζύμωση μέχρι που παίρνω χαρτί και μολύβι και γράφω. Και ηρεμώ. Πολλές φορές τη στιγμή εκείνη βλέπω κι εγώ το απόσταγμα της σκέψης και του συναισθήματος χωρίς συνειδητά να το έχω αντιληφθεί μέχρι να το διαβάσω.
-Ποια χαρακτηριστικά της Καλλιόπης ίσως θα συναντήσει κανείς διαβάζοντας την ποιητική σου συλλογή;
Σίγουρα πίσω από τις λέξεις βρίσκονται χαρακτηριστικά εκείνου που τις γράφει αλλά δε θα ήθελα κάποιος συνοδοιπόρος μου στο ταξίδι να αναλωθεί σε αυτή την αναζήτηση. Εξάλλου πολλές φορές διαβάζοντας τα ποιήματα κάποιου, ενώ περιμένουμε να δούμε ή να μαντέψουμε κάποια χαρακτηριστικά του, τις περισσότερες φορές καταλήγουμε να εντοπίσουμε κάποια δικά μας χαρακτηριστικά να κρύβονται εκεί. Άλλη μια μαγεία της ποίησης.
-«Στάσου λίγο», ένας τίτλος προτρεπτικός συμβουλευτικός… Πότε πιστεύεις ότι αναγνωστικά θα έχει επιτελέσει τον σκοπό του;
Το “Στάσου λίγο” σαν έννοια απασχόλησε τη σκέψη μου πολύ πριν η πανδημία covid-19 έλθει στη ζωή μας. Στο μυαλό μου αυτή η προτροπή ή συμβουλή όπως το εκφράζεις, αναφέρεται στη συνειδητοποιημένη παύση από το αέναο –ενίοτε μηχανικό – τρέξιμο της καθημερινότητας. Ένα τρέξιμο που συχνά μας κρατά στάσιμους. Η παύση λοιπόν. Η στιγμή που επιβραδύνεις το βήμα σου και μπορείς να ζυγίσεις απώλειες, κερδισμένα, δυνάμεις και αποθέματα. Να αντιληφθείς το πίσω σου, το μπροστά σου και το εδώ σου. Το πριν σου που έγινε το τώρα σου και το οποίο με τη σειρά του θα γίνει το μετά σου. Τα ποιήματα της συλλογής γράφτηκαν σε στιγμές που και η ίδια στάθηκα λίγο και όσο οξύμωρο κι αν μοιάζει αυτές ήταν οι στιγμές που με έκαναν να προχωρήσω μπροστά. Iσως αυτή την ιδέα ήθελα να μοιραστώ με τους συνταξιδιώτες μου στις σελίδες.
Το «Στάσου λίγο της Καλλιόπης Μπαγουλή από τις εκδόσεις Ελκυστής είναι μια ποιητική συλλογή που μας καλεί να σταθούμε, έστω και μια μικρή στιγμή, τόση όση διαρκεί η ανάγνωση ενός ποιήματος. Το «Στάσου λίγο» αποτελείται από σαράντα τρία (43) ποιήματα που μας ζητούν να δούμε τον κόσμο γύρω μας. Που μας ζητούν να αντιληφθούμε τη ροή των πραγμάτων, άλλοτε με την αισιόδοξη ματιά κι άλλοτε με την αίσθηση της ματαίωσης και του αναπόφευκτου. Παραθέτω ένα από τα ποιήματα που ξεχώρισα:
Ζακέτα πάρε
(Πέντε χαϊκού)
Ι
Ζακέτα πάρε.
Κάνει ψύχρα στις ψυχές
που θ’ανταμώσεις.
Μα και δίπλα μου
ραγισμένη η ψυχή
που και που μπάζει.
ΙΙ
Ζακέτα πάρε.
Ο μύθος του Αισώπου
μύθος δεν είναι.
Τα κουμπιά σφιχτά
Βοριά όταν συναντάς
θα τα μαντρώνεις.
Τις κουμπότρυπες
μόνος σου μπρος στον ήλιο
θα τις αδειάζεις.
«Στάσου λίγο» σχεδόν σαν μια παραίνεση, σαν μια παράκληση από την ίδια την ποιήτρια να αφουγκραστούμε μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής μας. Και εγώ δεν έχω παρά να ευχηθώ στην Καλλιόπη Μπαγουλή και το «Στάσου λίγο» πολλά ταξίδια μέσα στο σήμερα, στο αύριο και το χθες!