Δεν με βλέπεις; Με έχει πιάσει σύνδρομο στέρησης. Είμαι πια εξαρτημένος. Δεν μπορώ να αναπνεύσω χωρίς αυτήν. Μην με βασανίζεις άλλο. Δώστην μου σε παρακαλώ. Δεν με λυπάσαι. Και άκου. Κάνε την σε παρακαλώ διπλή να με πιάσει για τα καλά. Μια και έξω….
Πριν όμως την πάρω, θέλω να την τυλίξεις με την αρμύρα και να την απλώσεις στον ήλιο να ψηθεί. Να τη βγάλεις μια νυχτιά έξω, κάτω από τον έναστρο ουρανό και να την παρατήσεις στην αγκαλιά του φεγγαριού. Αν θελήσει να κλάψει, επίτρεψέ της. Μην προσπαθήσεις να την εμποδίσεις. Κράτα της μόνο σφιχτά το χέρι για να μη νιώθει μοναξιά και σκούπισε της τα δάκρυα για να ανατείλει η λάμψη του προσώπου της.
Πριν μου την σερβίρεις, τριμάρισέ της τα πανιά και άστην ελεύθερη στους απέραντους ορίζοντες, να παλέψει με τους αέρηδες και τα κύματα. Άφησε την να βουτήξει σε πλούσιους βυθούς με τα μάτια ανοιχτά. Οδήγησέ την σε απόκρυφες σπηλιές που κατοικούν νεράιδες και ξωτικά. Ξάπλωσε τη σε λιβάδια στρωμένα με μαργαρίτες και παπαρούνες. Παρακάλεσε τις πεταλούδες να πετάξουν ολόγυρα της. Σκύψε και τραγούδησε της στο αυτί τον έρωτα, την αγάπη και τη ζωή.
Και όταν τελειώσεις με όλα αυτά άφησε την ελεύθερη να κυλίσει μέσα μου. Και να με πεθάνει. Και κάτσε εσύ να περιμένεις την δόση των άλλων για να ζήσεις!!!
Ειιι! Πολύ καλό!
Θελουμε & μουσική…