Στις διαφημίσεις λοιπόν από μικροί βλέπαμε χαρούμενες τετραμελείς οικογένειες να τρώνε όλοι μαζί μεσημεριανό σε ένα τραπέζι γεμάτο με καλούδια Μιμίκος -λες και θα έτρωγε ένας λόχος επιστρέφοντας από πόλεμο. Οι γονείς είχαν μόλις γυρίσει από τη δουλειά με ατσαλάκωτα ρούχα, ένα χαμόγελο σαν να σιγοτραγουδούν το άσμα «I just had sex» και χωρίς κανένα ίχνος κούρασης μετά από ένα 8ωρο εργασίας, ενώ τα κούτσικα τριγύρω από το τραπέζι είχαν σχολάσει, φορούσαν τσάντες Παξός, είχαν πάρει σαφώς σε όλα τα μαθήματα Α+ και περίμεναν το φαγητό να σερβιριστεί με το χαμόγελο της Κρεστ να τα συντροφεύει.
Το μόνο αληθινό στην παραπάνω σκηνή Τοποθέτησης Προϊόντων είναι μάλλον το τραγούδι «I just had sex», διότι ο πατέρας πριν γυρίσει στην οικογένειά του μπορεί να είχε βρεθεί δήθεν τυχαία με τη γραμματέα του (1.79, φόρεμα Μπέρσκα γκρι μέχρι τη μέση του μπουτιού, ψηλοτάκουνες γόβες Τσακίρης Μαλάς -ούτε ξέρω πως μου ‘ρθε- λες και πάει για Μιςς Γιανγκ στα καλλιστεία του Αντ1 με παρουσιάστρια την Ελένη Μενεγάκη, η οποία ακόμη δεν έχει χωρίσει με τον Κ. Λάτσιο). Μα ξέχασα τι έλεγα. Ααα ναι! Όλα κυλούσαν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι μέχρι που ανοίξαμε τα μάτια μας και ξυπνήσαμε στο παρόν.
Αν είσαι τουλάχιστον τυχερός και έχεις μια δουλειά σαν να έχεις κερδίσει το λαχείο -έτσι φτάσαμε να θεωρούμε πλέον τη δουλειά, λαχείο, και περιμένεις να δεις τι θα σου κληρώσει- καμία σχέση δεν θα έχεις με την Μενεγάκη, η οποία φοράει τις γόβες Dukas με το κωλαράκι (excusez-moi) για τακούνι και πάει στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα!
Γυρνάς λοιπόν στο σπίτι με τα αθλητικά παπούτσια από πέρυσι γιατί τα καινούρια Adidas Boost είναι πιο ακριβά και δεν σου φτάνουν για τέτοια έξοδα, στρίβεις ένα τσιγάρο από τον μισοτελειωμένο σου καπνό, ο οποίος πλέον κάνει 7 ευρώ και θέλω να το καταγγείλω μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία, και συλλογίζεσαι πως ήταν η μέρα σου στη δουλειά. Πάλι καλά που δεν μας βάζουν πλέον να γράψουμε «Σκέφτομαι και γράφω» καθώς αν αποτύπωνες στο χαρτί τις βαθύτερες σκέψεις σου για τη δουλειά που κάνεις, ειδικά αν δεν είναι αυτό που πιστεύεις ότι σου αρμόζει, τα μάτια της δασκάλας θα έβγαιναν προς τα έξω σαν τα κινούμενα σχέδια που βλέπαμε μικροί. Τότε που δεν είχαμε καμία έγνοια στο μυαλό μας, παρά μόνο να παίξουμε στην αλάνα της γειτονιάς μας και να φάμε σνίτσελ με πατάτες τηγανητές το μεσημέρι.
Και πάλι από την αρχή. Όπως τώρα που ξυπνάς το πρωί, πίνεις μια γαβάθα καφέ για να ανοίξει το μάτι σου -φρέντο καπουτσίνο με κανέλα ή εσπρέσσο λούνγκο που είχαμε και στο χωριό μας- βάζεις παντελόνι και μπλούζα και φεύγεις από το σπίτι γεμάτος ενέργεια (ποτέ) για το μεροκάματο. Μεροδούλι μεροφάι. Έχεις πάνω από το κεφάλι σου ένα αφεντικό που η λέξη λίντερ νομίζει ότι είναι μάρκα από τσιγάρα που κάπνιζε ο παππούς σου το ’60 και σου συμπεριφέρεται όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στους δούλους τους, ίσως λίγο καλύτερα. Τώρα βέβαια θα μου πεις πως δεν συμβαίνει παντού αυτό ή πως στο χέρι σου βρίσκεται το καλύτερο μέλλον. Και θα έχεις και δίκιο! Όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν φίλο σου από το χωριό. Δεν τον ξέρεις…
Carpe diem, συν Αθηνά και χείρα κίνει και άλλα τέτοια ρητά θα σου αλλάξουν τη ζωή. Μια ζωή που αξίζεις πολλά και παίρνεις τα λίγα (άλλο ήθελα να πω). Άνοιξε την τηλεόραση λοιπόν και μπορεί να πετύχεις καμία καλοστημένη διαφήμιση, όπου όλοι είναι χαμογελαστοί και ευδιάθετοι, ζώντας μια ζωή ανύπαρκτη ή καλύτερα ουτοπική! Αυτή είναι η μία λύση. Η εύκολη και καθόλου χρονοβόρα, η οποία απαιτεί μια Σάμσουνγκ ΤV και ένα τηλεκοντρόλ-brain control. Την άλλη την ξέρεις και την έχεις βαθιά μέσα σου. Βρες την!
https://blueyouthsite.wordpress.com/