Κάποτε πίστευες στους δράκους των παραμυθιών , έπειτα τους είδες να γίνονται άνθρωποι και να σε κατασπαράζουν. Κάποτε πίστευες σε αγαθούς γίγαντες , έπειτα τους είδες να σε συνθλίβουν με ένα τους χτύπημα. Κάποτε πίστευες σε πόλεις μαγικές και φιλόξενες, έπειτα τις είδες να γίνονται τόποι εξαθλίωσης. Κάποτε πίστευες ότι ο πρίγκηπας θα έρθει και σε εσένα, έπειτα τον είδες να γίνεται κλόουν και να γελάει εις βάρος σου. Κάποτε βλέπεις τα παραμύθια ήταν βγαλμένα από τη ζωή , έπειτα έγιναν απλά μύθοι που συντηρούσαν την αλήθεια των ονειροπώλων . . .
Και εσύ έμεινες εκεί, στα παραμύθια που άκουγες κάποτε από την γιαγιά σου , στα παραμύθια που περίμενες με αγωνία το ευτυχισμένο τέλος. Ναι , κάθε φορά στεκόσουν πάλι εκεί για να ακούσεις ιστορίες μεγάλης αγάπης με μεγάλες δόσεις ηρωισμού, λατρείας και φαντασίας. Και μεγαλώνοντας κατάλαβες ότι τα παραμύθια δεν χωρούν πια σε αυτόν κόσμο. Όχι , ο κόσμος αυτός ήταν πάντα σκληρός για τους λάτρεις των παραμυθιών ή μάλλον δανείστηκε τους πιο σκληρούς ήρωες τους και τους τοποθέτησε σε μια παρτίδα σκάκι.
Και ύστερα στάθηκες και εσύ στο δικό σου ταμπλό ,για να παίξεις την δική σου παρτίδα , για να γίνεις ο ήρωας που άκουγες μικρός. Όμως οι κινήσεις σου είναι πια μετρημένες , ο στρατός σου δεν χωράει στα όρια της ζωής που κάποιοι κατασκευάζουν εδώ και χρόνια. Οι δυνάμεις σου λιγοστεύουν και τα πιόνια σου μετρούν πιο δύσκολα τις κινήσεις τους ,ενώ εσύ βουλιάζεις σε μια μίζερη πραγματικότητα.
Και όμως το τέλος δεν έχει φτάσει ! Το παραμύθι πρέπει να γείρει στη μεριά του καλού . Το θυμάσαι καλά αυτό , ήσουν εκεί όταν το αδιέξοδο οδηγούσε στη λύση , όταν το φως φαινόταν στο σκοτάδι . Και εκεί μαζεύεις τα συντρίμμια σου , μετράς τις δυνάμεις σου και βγαίνεις να πολεμήσεις !Δεν θα είσαι ο ίδιος πια ! Θα δείξεις ότι σε δίδαξαν τα παραμύθια σε όλους αυτούς που περιμένουν να χάσεις με ευκολία , σε όλους αυτούς που χρόνια τώρα περιμένουν την λανθασμένη σου κίνηση για να σε βγάλουν εκτός .
ΥΓ. Ακόμα και αν οι κινήσεις σου σε δείχνουν χαμένο, ακόμα και αν η ζωή σε έμπλεξε σε μια παρτίδα σκάκι που μοιάζει ολότελα χαμένη , εσύ συνέχιζε να παίζεις μέχρι το τέλος ! Παίξε μέχρι το δικό σου παραμύθι να τελειώσει, μέχρι να ακούσεις για ακόμη μια φορά: “Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερά.”
Η ζωή φίλε μου μοιράζει ρουά ματ σε αυτούς που ξέρουν να πολεμούν μέχρι το τέλος της ιστορίας . . .