Κάθε μέρα κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου, μα σήμερα όταν άνοιξα την κουρτίνα αντίκρισα με έκπληκτα μάτια μια εικόνα που ποτέ ξανά δεν είχα δει. Χρόνια ολόκληρα το βουνό αυτό στέκει εκεί. Θαρρείς πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να το κλονίσει. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να του αλλάξει τη σύσταση.
Σήμερα ένα ατελείωτο πέπλο χιονιού το έχει σκεπάσει με τέτοια στοργή που μόνο μια μητέρα ξέρει να δίνει. Και στέκει τώρα εκεί με αγαλλίαση μωρού που μόλις βύζαξε και γέμισε από ευτυχία και πληρότητα. Δεν θέλει και δεν προσδοκά τίποτα άλλο.
Το γνώριμό μου βουνό μεταμορφώθηκε σήμερα σε ένα τεράστιο, κάτασπρο σύννεφο και έτσι όπως άγγιξε τον ουρανό, μπλέχτηκε με τα άλλα σύννεφα. Σαν να κατάφερε να κερδίσει την προσοχή ενός σύννεφου και να πάρει το φιλί που τόσο λαχταρούσε.
Πώς δεν το είχα σκεφτεί ποτέ μου; Η δύναμη του έρωτα ενώνει με αρμονία και τα πιο φαινομενικά αταίριαστα και ασύνδετα όντα. Αυτενεργεί, μετουσιώνει και ενίοτε κλονίζει και βουνά.
Έκλεισα την κουρτίνα και ένιωσα απέραντη ευγνωμοσύνη για αυτό το μικρό ή μεγάλο θαύμα που είδα με τα μάτια μου να διαδραματίζεται σε αυτό το κατά τα άλλα γνώριμο τοπίο.