Ταξίδι στο νησί των καλών τρόπων

“Το ταξίδι στο νησί των καλών τρόπων” είναι ένα παραμύθι για τους καλούς τρόπους. Οι καλοί τρόποι κατοικούν πια σ’ ένα νησί μακριά, πολύ μακριά από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι τους έχουν ξεχάσει και συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον με μεγάλη αγένεια και περίσσεια αδιαφορία. Είναι περίεργοι, είναι απότομοι, είναι σχεδόν κακοί. Δύο αδέλφια λοιπόν, ο Ορφέας και η Λύρα με την αθωότητα και τη δύναμη της παιδικής τους ψυχής, αναλαμβάνουν να τους φέρουν πίσω. Στο δρόμο τους συναντούν πολλά εμπόδια. Άραγε θα τα καταφέρουν; Το θεατρικό έργο “Το ταξίδι στο νησί των καλών τρόπων” παρουσιάζεται στη σκηνή του Αντίμετρο και συντελεστές της παράστασης απαντούν στις ερωτήσεις για τις Σελίδες Ημερολογίου.

-Ποια η γοητεία ενός παραμυθιού;

Μαρία Γκλαβά: Αυτό που με γοητεύει στα παραμύθια είναι ότι μας δείχνουν μονοπάτια ώστε να ανακαλύψουμε το δικό μας δρόμο στη ζωή. Δίνουν νόημα στον πόνο, στην αγωνία και στις δοκιμασίες. Επιπλέον με τα κρυφά τους νοήματα ξεκλειδώνουν τα μυστικά της ύπαρξης. Για όλα αυτά μαζί και σίγουρα και για άλλα πολλά που ο καθένας ανακαλύπτει μόνος του, τα παραμύθια είναι μαγικά. Σίγουρα όμως δεν είναι τα παραμύθια απλά ένας εύκολος τρόπος για να κοιμίζεις τα παιδιά, αλλά ένας δύσκολος δρόμος για να αφυπνίζεις τους μεγάλους και να τρέφεις τα παιδιά. Μας εξηγούν από την αρχή ότι στη ζωή είναι δυνατόν όλα να συμβούν, ακόμα και τα πιο μεγάλα «ψέματα». Μέσα όμως από αυτά τα «ψέματα» συχνά ακούμε τις πιο μεγάλες «αλήθειες»! Στην εποχή της εικόνας και της ταχύτητας, τα παραμύθια αποτελούν ένα στασίδι, όπου ο καθένας μπορεί ν’ αναπαυτεί και να αφήσει τα μάτια της φαντασίας του να δουν πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις. Αποτελούν καταφύγιο της αληθινής συγκίνησης και του στοχασμού πάνω στις πανανθρώπινες αξίες.

-Ποιος ο ρόλος του παραμυθά;

Ελευθερία Παναγιωτοπούλου: Ο ρόλος του παραμυθά είναι ένας διασκεδαστικός ρόλος, πολύπλοκος λιγάκι, αλλά διασκεδαστικός! Αν και γνωρίζει την πορεία της ιστορίας, κάνει ότι δε γνωρίζει τίποτα. Αν και νιώθει όλα τα συναισθήματα, κάνει ότι δε νιώθει. Βασικά, είναι ανάλαφρος ο τόνος του έργου, αλλά όχι ελαφρύς θαρρώ.

-Ποιος ο ρόλος του παππού στη ζωή των παιδιών;

Ανδρέας Σκιαδαρέσης: Ο παππούς είναι ο άνθρωπος που τα παιδιά θέλουν να βλέπουν στον καθένα γύρω τους. Είναι ο χαμογελαστός παππούς που ζει στον δικό του κόσμο! Το σημαντικό στον παππού, είναι ότι αυτός θα δώσει στα παιδιά την ελπίδα για το ταξίδι στο νησί. Με τη βοήθεια και τις συμβουλές του ο Ορφέας και η Λύρα θα φτάσουν και θα μπορέσουν να φέρουν πίσω τους καλούς τρόπους. Είναι το ταξίδι που και ο ίδιος δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει. Μέσα όμως, από τα παιδιά είναι σαν να το έκανε.

-Ποια τα χαρακτηριστικά της ηρωΐδας του παραμυθιού;

Κωνσταντίνα Μπεκίρη: Η Λύρα είναι ένα παιδί με ευαισθησίες και νοιάζεται για τους συνανθρώπους της. Στεναχωριέται με την αδιαφορία και θλίβεται με τους άσχημους τρόπους. Με τον ενθουσιασμό όμως, της ηλικίας της, τη θέληση να αλλάξει τον κόσμο και σύμμαχο τον αδερφό της, αποκτά το θάρρος να κάνουν ένα ταξίδι ζωής. Στην πορεία το ταξίδι τους γίνεται ταξίδι αυτογνωσίας. Γιατί μόνο όταν κάνεις το ταξίδι αυτό, τότε είσαι έτοιμος να δώσεις το χέρι σου και στον διπλανό σου!

-Ποια τα χαρακτηριστικά του ήρωα του παραμυθιού;

Δημήτρης Χουρδούμης: Δε θα έλεγα τον Ορφέα ήρωα, αλλά μαχητή! Είναι ένα παιδί που μάχεται για να σώσει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά τους ανθρώπους και την πόλη του. Χαρακτηριστικά του Ορφέα είναι ότι είναι θαρραλέος, λογικός και έτοιμος να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. Επίσης, είναι προστατευτικός απέναντι στην αδερφή του, την οποία λατρεύει πολύ. Ένα ακόμα καλό στοιχείο της προσωπικότητάς του είναι ότι σέβεται τα ξένα πράματα. Αν και φοβάται μήπως το ταξίδι στο νησί των καλών τρόπων αποβεί μάταιο, έχει την πίστη μέσα του ότι θα τα καταφέρει και συνεχίζει. Πάνω απ’ όλα πιστεύει στις δυνάμεις του.

-Γιατί τα παιδιά εμπιστεύθηκαν τις νεράιδες και φοβήθηκαν το ξωτικό;

Χριστίνα Παπανικόλα: Ο Ορφέας και η Λύρα δε φοβούνται τις νεράιδες. Ίσα ίσα τις αγαπούν. Τις αγαπούν γιατί έχουν ευγενική μορφή και ωραίο λόγο που τα «αγγίζει». Μάλιστα, τα ίδια τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένο ένστικτο και ισχυρή συνείδηση. Η συνείδηση -μαζί με άλλες ανησυχίες και συναισθήματα- είναι αυτή κυρίως που οδηγεί τα παιδιά στο νησί των καλών τρόπων. Τα βοηθά στο να καταλάβουν τι είναι αληθινό, τι ψεύτικο και τι δόλιο. Αντίθετα, το ξωτικό τρομάζει τα παιδιά. Είναι κάπως αλλόκοτο και ανισόρροπο στην ομιλία. Ίσως και η εμφάνισή του να παίζει κάποιο ρόλο. Αν και επιθυμούν να δεχθούν τα «δολώματα» που τους προσφέρει, το ντύσιμο του ξωτικού τα σταματά. Μπορεί για λίγο να μπαίνουν στον πειρασμό να δεχθούν τα κεράσματα ως αντάλλαγμα για κάτι πολύ σημαντικό και ουσιαστικό που μεταφέρουν, αλλά και πάλι το καμπανάκι της συνείδησης χτυπά και δηλώνουν την άρνησή τους και το θάρρος τους να υπερασπιστούν τον αρχικό τους στόχο και την υπόσχεση απέναντι στο ΝΗΣΙ και τον εαυτό τους.

Έτσι…

*Αν θέλετε να πείτε κάτι διδακτικό στα παιδιά σας και δεν ξέρετε πώς ή νομίζετε ότι αποτυγχάνετε σ’ αυτό το κομμάτι, τότε να τα στείλετε.

*Αν αναρωτιέστε πώς να συμπεριφερθείτε σε κάποιον που είναι αγενής, τότε να πάτε και να μάθετε.

ή καλύτερα

*Αν γνωρίζετε κάποιον αγενή, τότε να του πείτε να πάει.

 

Ελένη Γκόρα

Πηγή: http://www.patrasevents.gr/article/263826-pou-pigan-oi-kaloi-tropoi

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *