Κάτι να χαλαρώσουμε
Είναι που πλέον η ηλικία φωνάζει «επιδερμίδα, ρυτίδα», κι όταν βγαίνουμε έξω με τις φίλες μου συζητάμε τι θα κάνουμε. Δεν ξέρω, αλλά μια μέρα επισκέφτηκα την αισθητικό κι ενώ είχα κλείσει ραντεβού για μασάζ προσώπου, τη ρώτησα:
-Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;
Ελένη, υπάρχουν πολλά, μου λέει. Έμεινα για λίγο. Το σκέφτηκα. Ένα πράγμα δεν μπορώ• τον πόνο. Της το τόνισα. Ωραία, μου κάνει, θα ξεκινήσουμε από τα βασικά. Σαν τι αναρωτήθηκα. Και μέχρι να προλάβω να δώσω μια απάντηση, ο ατμός ήδη ετοιμαζόταν. Ξεκίνησα λοιπόν, με έναν καθαρισμό προσώπου, μιας και είχα κάνει μόνο μια φορά στη ζωή μου. Δεν είχε πάει και πολύ καλά, αφού για τρεις βδομάδες ήμουν χάλια. Πρησμένη και πληγωμένη.
Αν και είχα ένα σφίξιμο στην καρδιά για να μην το πάθω ξανά, ενέδωσα. Ο καθαρισμός τελείωσε γρήγορα. Κι ύστερα περάσαμε στη δερμαπόξεση. Τολμώ να πω ότι ένιωθα σαν να είμαι ένα βρόμικο χαλί που από πάνω του περνάει ηλεκτρική σκούπα. Κι όταν είδα το φίλτρο με τα νεκρά κύτταρα, επιβεβαιώθηκα. Αυτό που ακολούθησε μετά ήταν ό,τι καλύτερο. Με τη βοήθεια του ρεύματος ενυδατώθηκα με πολλές κρέμες.
Ίσως θα τη δοκίμαζα ξανά αυτού του είδους τη θεραπεία, προτού περάσω σε μεσοθεραπείες, baby botox, πρωτόγαλα χοίρου και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο… Κορίτσια και αγόρια ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και μάλλον μας έχει βαρέσει αυτό. Είναι που πλησιάζουν και Χριστούγεννα και δεν είχα όρεξη να γράψω για τίποτε άλλο, παρά μόνο για λάμψη.
Και τώρα που είπα για λάμψη ποιος ξεμπερδεύει το καλώδιο με τα λαμπάκια;;;