Όλα από την αρχή
Πριν αρκετά χρόνια, τότε που μόλις είχα πάρει το πτυχίο μου, κάθε Σάββατο πήγαινα στα Γρεβενά. Παρότι είχα δίπλωμα, δεν είχα αυτοκίνητο. Έτσι, έβγαινα στην στάση και έπαιρνα το λεωφορείο. Ξεκινούσα νωρίς το πρωί και γυρνούσα νωρίς το απόγευμα.
Δοκίμαζα να εξασκήσω τις γνώσεις μου και να αποκτήσω εμπειρία. Έτσι, βοηθούσα και μερικά παιδιά στη Γλώσσα. Ένα από αυτά ήταν και η Ιωάννα, την οποία την πέτυχα σήμερα καθώς έκανα βόλτα. Με χαιρέτησε και μάλιστα μου μίλησε στον πληθυντικό. Έπαθα σοκ! Και το πρώτο πράγμα που της είπα ήταν: “Τη ζωγραφιά σου την έχω ακόμα!”.
Οι γονείς μου μού λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι με πήραν πρώτη φορά αναπληρώτρια στα Γρεβενά, γιατί εκεί ΧΡΩΣΤΑΩ. Και η αλήθεια είναι αυτή. Όταν είχα γεννηθεί, έβραζε ο τόπος. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Οπότε βρέφος ακόμα με πήραν και με πήγαν στο χωριό, όπου και σαράντισα. Κι όταν άρχισα να κάνω τα πρώτα μου μαθήματα από εκεί ξεκίνησα.
Δεν ξέρω πώς τα πάω με αυτό το χρέος, αλλά μερικές φορές έχει πλάκα να τα πιάνω όλα από την αρχή.