Η Ελένη και…η απαγόρευση της κυκλοφορίας

 

Περπατάω νύχτα. Το ρολόι δείχνει μιάμιση. Μέσα στο μπουφάν μου και κάτω από το πουλόβερ έχω ένα βιβλίο. Αδιάβαστο. Ένας αστυνομικός με σταματάει.

-Πού πάτε τέτοια ώρα;

-Στη βιβλιοθήκη!

-Το ξέρετε ότι δεν πρέπει να κυκλοφορείτε τέτοια ώρα;

-Το ξέρω!

-Και λοιπόν; Θα φταίω εγώ αν…

-Θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο.

-Και στο σπίτι σας δεν μπορείτε;

-Δεν μπορώ.

-Γιατί δεν μπορείτε;

-Γιατί νιώθω τα ντουβάρια να μετακινούνται και να θέλουν να με κλείσουν ανάμεσά τους.

-Είστε κλειστοφοβική;

-Όχι, παρορμητική! Όταν μου έρχεται μία ιδέα, θέλω να δω αν εφαρμόζεται.

-Και το κόστος; Δεν σας ενδιαφέρει το κόστος;

-Σίγουρα, ναι! Αλλά, δεν τα σκέφτηκα όλα αυτά προτού σας συναντήσω.

-Η βιβλιοθήκη έτσι κι αλλιώς είναι κλειστή.

-Μα απ΄ έξω θα καθόμουν…

Και εκεί κάτω από το μισό φεγγάρι έξω από τη βιβλιοθήκη, έβγαλα το βιβλίο που έκρυβα.

-Να αυτό θέλω να διαβάσω!

-Δεν μου λέει τίποτα… Και δεν ξέρω γιατί τόση ώρα έχω πιάσει κουβέντα μαζί σας, ενώ θα έπρεπε να σας είχα γράψει ήδη.

-Δεν το έχετε κάνει, γιατί και εσείς κατά βάθος θα θέλατε να κάνετε κάτι άλλο αυτή τη νύχτα.

-Ίσως να έχετε δίκιο. Η δουλειά μου όμως, είναι αυτή!

– Να ακούτε δικαιολογίες!

-Και η δική σας δικαιολογία είναι ό,τι πιο ηλίθιο έχω ακούσει ποτέ μου!

-Και γω ξέρετε, δοκιμές κάνω.

-Τι δοκιμές;

-Ήθελα να δω πόσος ρομαντισμός μπορεί να κρύβεται μέσα στην καραντίνα.

-Δοκιμάστε κάτι άλλο, γιατί αυτό δεν πιάνει!

-Εντάξει! Νομίζω το ΄χω… Μάλωσα με τον φίλο μου, τσακωθήκαμε άγρια, σχεδόν κοντέψαμε να πιαστούμε στα χέρια. Θα με έδερνε. Πέταξα το μαξιλάρι και την κουβέρτα του στον καναπέ. Θα κοιμόταν στον καναπέ. Και την επόμενη μέρα θα ήμασταν χάλια. Νευριασμένοι, εκνευρισμένοι με πληγωμένα μάτια. Θα σέρνονταν οι παντόφλες και τα μούτρα μας στο πάτωμα. Έπρεπε να φύγω γρήγορα, να κοιμηθώ ήσυχη. Να ξυπνήσω με χαμόγελο, να πω καλημέρα! Μέσα στην τσάντα μου έριξα αυτό το βιβλίο. Ήμουν σίγουρη ότι θα σας πετύχαινα.

-Θα ήθελα τόσο πολύ να σας πιστέψω, μα τόσο πολύ!

-Και γιατί δεν με πιστεύετε;

-Γιατί δεν μπορείτε να έχετε φίλο τόσο περίεργη που είστε!

-Πώς μπορείτε να είστε τόσο σίγουρος;

-Η σιγουριά πηγάζει από το ότι εσείς είστε ξαπλωμένη στο κρεβάτι σας με τις πιτζάμες σας, τις φλάφι κάλτσες σας, το βιβλίο ανοιγμένο στην πρώτη σελίδα και το μυαλό σας να τρέχει στο να πλάθει ιστορίες. Δεν είμαι παρά ένα πλάσμα της φαντασίας σας.

-Και τώρα πλάσμα της φαντασίας μου, εξαφανίσου! Θα ντυθώ και θα πάω να δω αν γίνεται…

Και πήγα.

 

 

Ελένη Γκόρα

12 thoughts on “Together, τχ. 47ο, Η Ελένη και…η απαγόρευση της κυκλοφορίας”
  1. Have you ever thought about publishing an e-book or guest authoring on other blogs? I have a blog based on the same topics you discuss and would really like to have you share some stories/information. I know my readers would value your work. If you are even remotely interested, feel free to send me an e mail. Thekla Othello Ailsun

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *