Έχω μια πίστη στη διαίσθησή μου.
Καταλαβαίνω αρκετά από μια υπόγεια δύναμη, που με τυλίγει Τα περισσότερα πράματα στη ζωή μου δεν μπορώ να τα εξηγήσω με τη λογική, μα αυτό έχει πάψει να με ενοχλεί πια. Και ίσως αυτά που θα γράψω να είναι λάθος. Ένα λάθος εύκολο και δύσκολο μαζί.
Η δεύτερη φορά ήταν πιο συνταρακτική απ’ την πρώτη.
Το ταξίδι άργησε μια μέρα. Δεν ξέρω αν ήταν απ’ την αφηρημάδα ή απ’ τη λαχτάρα μου.
Ό,τι και να ήταν δε με νοιάζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ‘θελα πολύ. Σ΄ αυτό το ταξίδι λοιπόν, είδα όσα μπόρεσα να δω και όσα με άφησαν να δω. Και για να εξηγούμαι απ’ την αρχή ήταν ένα ταξίδι ψίχουλο. Παραπάνω δεν μπορούσα να αγοράσω. Παραπάνω δεν μπορούσαν να μου δώσουν. Τόσο όσο.
Στο ψίχουλο τώρα . . .
Είδα εκείνο το βλέμμα που λέει ποιος είσαι εσύ; Εγώ είμαι καλύτερος από σένα. Είδα το βλέμμα που λέει σε σιχαίνομαι. Ξέρεις κάτι; Δεν φταίει το βλέμμα, φταίει ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος. Και σε όλες αυτές τις σκηνές μίσους σχεδόν πάντα φταίει και ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος.
Είδα όμως κι εκείνο το βλέμμα που λέει όχι, όχι εγώ. Ντρέπομαι που σε κοιτώ, δεν φταίω εγώ, αλλά ούτε κι εσύ. Ό,τι θες από μένα. Και νά για αρχή ένα χαμόγελο δώρο, που κοντεύει να γίνει αγκαλιά.
Όλα αυτά χωρίς λόγια, χωρίς κινήσεις. Μια ματιά αρκούσε.
Είδα χρώμα, πολύ χρώμα. Έντονο χρώμα στα όλα τους. Στα φαγιά, στα ρούχα, στα μπαχάρια, στα λουκούμια, στα φανάρια, στα καντούνια ως τα μπούνια. Και γω αγαπώ το χρώμα. Και το χρώμα το προσέχουν, όσο γίνεται δηλαδή.
Είδα και καθόλου χρώμα. Όλο μαύρο. Πολύ μαύρο. Μέσα στο μαύρο υπάρχει χρώμα, αλλά δεν φαίνεται. Απαγορεύεται. Αυτό δεν μ’ άρεσε, με έπνιξε, με τρόμαξε, με τάραξε εμένα πολύ προσωπικά.
Είδα το συμφωνώ με όσα γίνονται.
Είδα και το διαφωνώ με κάθε τρόπο και μέσο, όσο κι αν κοστίζει.
Είδα ουρανό, θάλασσα, ξύλο, πέτρα, χώμα, μάρμαρο και νερό και βούρκωσα πίσω απ΄ τα μαύρα γυαλιά.
Είδα ανθρώπους να σαπουνίζουν και να καθαρίζουν όλη μέρα και γέλασα όσο δεν πάει.
Είδα αυτό που λένε με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Και όταν πάτησα με τα δυο πόδια εδώ χειροκρότησα μαζί με τους άλλους, έτσι αυθόρμητα.
Πιο πολύ όμως είδα αυτό που τραγούδησε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, το θέλω να πιω όλο το Βόσπορο.
Η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά
Πηγή: http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/105563
Ελένη Γκόρα