Το γούρι του 2022

Στην εκπνοή του 2021 και αναμένοντας το 2022 μαζεύτηκε μια παρέα σε ένα σπίτι. Η κατάσταση με την πανδημία ήταν λίγο περίεργη -αλλά όχι και τελείως απαγορευτική, οπότε η μάζωξη έγινε με τη συμφωνία οι συμμετέχοντες να κάνουν από ένα τεστ πριν μαζευτούν.

Η Ελένη μας έφερε από ενα γουράκι για τη νέα χρονιά. Το βραχιολάκι είχε κόκκινες χάντρες και μια μεγαλύτερη στρογγυλή που έγραφε 2022. Το φόρεσα αμέσως και έμεινε εκεί στο χέρι μου να μου θυμίζει τη χρονιά κι εκείνη την Πρωτοχρονιά. Στις καλοκαιρινές διακοπές σκέφτηκα αρκετές φορές να το βγάλω αλλά κάτι μέσα μου με κράτησε λες και θα ‘χανα το γούρι και θα πήγαινε κάτι στραβά.

Το 2022 ήταν μια χρονιά που είχε απ’ όλα: ταξίδια, διακοπές, χαρές, αγκαλιές, πολλά δρομολόγια (πάρα πολλά για την ακρίβεια), πολλή σωματική κούραση στο πρώτο μισό, μερικούς καυγάδες, σοβαρές και αφελείς συζητήσεις, σημαντικές αποφάσεις, νέα προτζεκτ, αρκετά κλεισίματα σε παλαιότερα που βάραιναν, φίλους που δεν ήταν τελικά φίλοι, νέους φίλους, επισκέψεις από αγαπημένους που ζούνε πολύ μακριά αλλά και μια ξαφνική απώλεια.

Η χρονιά στο τέλος έκλεισε με μια δεύτερη λοίμωξη κορονοϊού και τον αναγκαίο εγκλεισμό. Στην εκπνοή του 2022 μιας και είχα αρκετό χρόνο για τον απολογισμό της χρονιάς βλέποντας το γούρι της Ελένης ακόμα στο χέρι μου κράτησα μόνο τα καλά με την ευχή να πολλαπλασιαστούν στην επόμενη.

Την ώρα που ετοιμαζόμουνα για την έξοδο της παραμονής του 2023 έσκυψα να βρω τα παπούτσια μου και κάτι έπεσε κάτω. Ψάχνοντας είδα το γούρι του 2022 κομμένο σαν να ήρθε ένα μαγικό ψαλίδι εκείνη τη στιγμή και να το έκοψε. Η στιγμή ξαφνικά έγινε τεράστια και ξαναπέρασε όλος ο χρόνος από μπροστά μου.

Ήταν σαν τα φάρμακα που γράφουν ημερομηνία λήξης στη συσκευασία, να αποφάσισε αυτοβούλως ότι η τύχη του ήταν περιορισμένου χρόνου. Το φυλαχτό αποσύρθηκε μαγικά λίγο πριν τη λήξη του δίνοντας το χώρο του στην επόμενη χρονιά.

Α.Κ.