Κρατούν την πόρτα ανοιχτή

Κρατούν την πόρτα ανοιχτή

Μια νύχτα σκοτεινή

Νύχτα σαν τις άλλες

Μια οικογένεια χαίρεται

Και χαίρεται πολύ

Σύντομα το σπίτι θα γίνει πιο μικρό

Θα γεμίσει έπιπλα, δώρα, παιχνίδια

Ένας νέος άνθρωπος θα μπει στο σπίτι

Και θα αλλάξει τα πάντα για ακόμα μια φορά.

Το καινούργιο μέλος ήρθε.

Πέρασαν μήνες, χρόνια

Και η οικογένεια δεν χαίρεται πλέον.

Ζει στη μιζέρια, στα ψέματα και στη μοναξιά

Κάποιος μάλιστα δεν θέλει πλέον να ζει

Εύχονται να μπορούσαν να γυρίσουν πίσω

Εύχονται να μπορούσαν να το σταματήσουν

Διότι δεν σκέφτηκαν σωστά

Και πλέον ο καθένας πληρώνει με τον δικό του τρόπο

Και παρ’ όλο που γνωρίζουν

Γνωρίζουν τα πάντα και καταλαβαίνουν

Δεν σταματούν.

Ανοίγουν την πόρτα τους και υποδέχονται κι άλλους

Θα είναι, λέει, καλή συντροφιά για τα παιδιά

Και οι μήνες περνούν και η συντροφιά δεν έρχεται

Την αντικαθιστούν τα νεύρα, η ένταση και τα προβλήματα.

Όλοι πληρώνουν με τον δικό τους τρόπο και αναγνωρίζουν το λάθος τους.

Θέλουν να γυρίσουν πίσω

Πίσω σε αυτό που νόμιζαν μοναξιά

Πίσω σε εκείνη τη σκοτεινή νύχτα

Μα δεν μπορούν

Και αντί να παραδεχτούν το λάθος τους

Κρατούν την πόρτα ανοιχτή

Στεφανία Παπαδημητρίου