Τότε που δεν κοιμόμουν μεσημέρι κι έτρεχα ξυπόλητη.

 

Τότε που το παγωτό στην κατάψυξη ήταν μπισκότο, μόκα, μπισκότο.

 

Τότε  που μάζευα φύκια και τα ‘κανα ανθοδέσμη.

 

Τότε που έπαιζα στην άμμο και έσκαβα λακκούβες.

 

Τότε που είχε πάντα γρανίτα μετά.

 

Τότε που έτρωγα καρπούζι και έφτυνα τα κουκούτσια απ΄ το μπαλκόνι.

 

Τότε που οι γλάστρες είχαν βασιλικό.

 

Τότε που είχα ποδήλατο και έκανα ταξίδια μακρινά.

 

Τότε που τριγυρνούσα με γρατσουνιές στα γόνατα.

 

Τότε που ο ήλιος μου ‘καιγε την πλάτη.

 

 

Τότε που όλα ήταν καλοκαίρι.

 

 

 

 

 

Ελένη Γκόρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *