Σίγουρα η καραντίνα δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορούσα να φανταστώ να μου συμβαίνει.

Ωστόσο, αυτόν τον μήνα ήρθα πιο κοντά με ανθρώπους αντί να αποξενώνομαι. Ένιωσα πραγματικό ενδιαφέρον. Με στήριξαν και αισθάνθηκα αρκετά δυνατή ώστε να στηρίξω κι εγώ.

Και στη μοναξιά έμαθα να με αντέχω, να με φροντίζω, να με ακούω.

Εξασκούμαι σε νέες δεξιότητες. Γράφω, διαβάζω, δημιουργώ με πηλό, ακούω μουσική, βλέπω ταινίες και σειρές, σκέφτομαι και αισθάνομαι. Συνδέθηκα περισσότερο με τη φύση. Την ζήτησα. Περπάτησα. Κατέκτησα μικρές κορυφές. Ανακάλυψα νέες γωνιές της πόλης και εισέπνευσα καθαρό αέρα.

Στάθηκα σε σκηνή, υπαίθρια και άδεια, ανακαλώντας μια στιγμή που ζούσα το απόλυτο όνειρο κι ευχήθηκα, φωναχτά και σιωπηλά, να το ξαναζήσω.

Μου είπα σκληρές αλήθειες αλλά και όμορφα λόγια. Διεκδίκησα. Έχασα και κέρδισα.

Μέτρησα τι μου έλειψε και τι μου είναι περιττό.

Η καραντίνα δεν είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί μα ήταν ό,τι χρειαζόμουν!

 

 

 

Εύη Κατσίκα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *