Από καιρό θέλω να πω τον πόνο μου σε κάποιον, αλλά ντρέπομαι να εκφραστώ για ένα τόσο ασήμαντο φαινομενικά θέμα. Και όμως καθόλου ασήμαντο αν το καλοσκεφτείς!
Λοιπόν… μήνες τώρα,(φοβάμαι πως είναι και χρόνια) ανοίγω τα συρτάρια και βρίσκω διαρκώς κάλτσες που έχουν μείνει χωρίς το ζευγάρι τους. Κάλτσες γυναικείες, κάλτσες αντρικές , κάλτσες παιδικές. Από όλους ανεξαιρέτως στην οικογένεια έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς κάλτσες! Και πάντα λείπει η μία από ένα ζευγάρι. Όμως οι κάλτσες βλέπεις φτιάχτηκαν για να είναι ΖΕΥΓΑΡΙ και όχι μόνες τους! Τί να την κάνω εγώ την κάλτσα αν δεν έχω το ταίρι της; Να φορέσω μία με ρίγες και μία με βούλες; Ή να φορέσω μία γυναικεία νούμερο 39 και μία αντρική νούμερο 43; Καταλαβαίνεις λοιπόν πως αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα!
Και βέβαια δεν θα το έκανα θέμα αν αυτό συνέβαινε μια, δυο, τρεις φορές, όλες κι όλες. Έχω τουλάχιστον 30 κάλτσες αζευγάρωτες! Και όσο αγοράζω καινούριες κάλτσες τόσο οι αζευγάρωτες πληθαίνουν ! Και ρε φίλε αυτή η «μοναξιά της κάλτσας» έχει καταντήσει ανυπόφορη σου λέω! Λέω δεν μπορεί! Κάποιος μπαίνει κρυφά τις νύχτες και κλέβει για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, τη μία κάλτσα από κάθε ζευγάρι που βρίσκει. Ή πρόκειται για μία κατάρα που μου έχει ρίξει κάποιος καταστηματάρχης ή πωλητής σε κατάστημα καλτσών που σε κάποια στιγμή της ζωής μου τον ζάλισα και δεν ψώνισα στο τέλος! Γιατί μεταξύ μας, αυτό ενίοτε το κάνω! Προσωπικά, δεν ξέρω τι άλλο να υποθέσω!
Επειδή λοιπόν αντιλαμβάνεσαι πως τα νεύρα μου αρχίζουν να υφίστανται βαρύ πλήγμα, από αυτό το άλυτο μυστήριο της καθημερινότητάς μου , αποφάσισα να κάνω τη μικρή μου ή μεγάλη επανάσταση ενάντια στη «μοναξιά της κάλτσας»!
Αν ισχύει το σενάριο του μεταμεσονύχτιου διαρρήκτη των μονών καλτσών, έχω να ανακοινώσω τα εξής: «Φίλε διαρρήκτη, καταλαβαίνω πως για να φτάσεις στο σημείο να κλέβεις κατ΄ εξακολούθηση μονές κάλτσες από το σπίτι μου, αντιμετωπίζεις σοβαρό θέμα. Οπότε στην περίπτωσή σου πάω πάσο, γιατί είσαι πράγματι σε χειρότερη κατάσταση από τη δική μου! Άσε μου όμως ένα σημείωμα, σε παρακαλώ και παραδέξου ότι το κάνεις εσύ. Σου ορκίζομαι πως δεν θα ρωτήσω ποτέ μου το λόγο, ούτε θα κινηθώ νομικά. Μόνο να ξέρω ρε φίλε ότι φταις εσύ και να μην σιχτιρίζω άδικα την τύχη μου, για αυτό το θέμα τουλάχιστον! Θα τη σιχτιρίζω για τα υπόλοιπα!
Σε περίπτωση πάλι που ισχύει το σενάριο της κατάρας του καταστηματάρχη- πωλητή σε κατάστημα τύπου καλτσοsomething, έχω να δηλώσω τα εξής: Ορκίζομαι να μην ξαναγοράσω κάλτσα μέχρι να λυθεί το μυστήριο της κάλτσας ή μέχρι να εμφανιστούν τα ζευγάρια των καλτσών που αγνοούνται ή μέχρι να ξεμείνω εντελώς από κάλτσες. Αυτό φίλε καταστηματάρχη μπορείς να το εκλάβεις και ως απειλή! (Το τελευταίο βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι το λέω εκ του ασφαλούς, επειδή πρόσφατα επισκέφτηκα πανηγύρι και προμηθεύτηκα 24 καινούρια ζευγάρια κάλτσες σε τιμή έκπληξη, μπας και γεμίσουν τα συρτάρια ζευγαρωμένες κάλτσες για μερικούς μήνες και ηρεμήσω.
Κλείνοντας αυτό το παραλήρημα κι επειδή έχω το θράσος να υπάρχει και ένα ηθικό δίδαγμα μέσα από αυτό, θα επικαλεστώ τα λόγια του Τόμας Μορ: «Μόνο μέσα από το μυστήριο και την τρέλα, η ψυχή αναγεννιέται». Και για να μην ξεχνιόμαστε: ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΤΣΑΣ!ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ! ΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ!
Σημείωση-πρόκληση: Όπου κάλτσα αζευγάρωτη ας φανταστεί ο καθένας ότι χωρά και ταιριάζει στη δική του φαντασία …
Η αληθεια ειναι πως καποια αρκετα χρονια τωρα απο επιλογη μου φορω αζευγαρωτες καλτσες. Ειναι θέμα αισθητικης. Με ενοχλει να βλεπω τοση συμμετρια φορώντας το ιδιο ζευγαρι καλτσες. Ενοχλουμαι αληθεια. Αυτο ξεκινησε κάποια χρονια πριν,δε θυμαμαι ακριβως ποσα, οταν ο μπαμπας μου μου αγορασε ενα πακετο νομιζω 10 ζευγαριων που ειχαν ιδιο σχεδιο αλλα διαφορετικο χρωμα. Αρχικα απλως τις ανακατεψα και φροντιζα να φοραω πανομοιοτυπες κατσες. Αποδειχτηκε τοσο βολικο και πολυχρωμο!! Οποτε στη συνεχεια η ιδεα επεκταθηκε και φορουσα απλως οτι επιανε το χερι μου καθε φορα. Μια μέρα ακουσα το μπαμπα μου καθως εψαχνε στο συρταρι του με τις καλτσες να αναρωτιεται που στο καλο εχουν παει ολες του οι καλτσες και εχει μονο μονές. Πως να του εξηγησεις οτι πλεον μπορει η κορη του στο ενα ποδι να φοραει καλτσα νουμερο 43,και ας φτανει η φτερνα στον αστραγαλο, και στο αλλο ποδι καλτσα νουμερο 38, γιατι απλως ηταν η πιο βολικη και αμεση λυση που ταυτοχρονα ταιριαζει και στην αισθητικη της!!!