“Σαν φυσάει ο Βαρδάρης”: Νεανικός έρωτας στη Θεσσαλονίκη

 

Ο Στάθης Μασκαλίδης, ο συγγραφέας του βιβλίου “Σαν φυσάει ο Βαρδάρης” από τις εκδόσεις Υδροπλάνο γράφει ένα μυθιστόρημα με φόντο τη Θεσσαλονίκη και μας ταξιδεύει σε έναν νεανικό έρωτα. Από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου μεταφερόμαστε στη Νύφη του Θερμαϊκού, τη συμπρωτεύουσα της Ελλάδας με όλες εκείνες τις ομορφιές και τις ασχήμιες της, που την κάνουν τόσο μα τόσο γοητευτική.

“Είμαι στο αστικό 52 και επιστρέφω από τη σχολή μου με κατεύθυνση την πόλη. Αναρωτιέμαι ποιος ανόητος σκέφτηκε να φτιάξει τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου τόσο έξω από τη Θεσσαλονίκη.”

Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ο Στάθης, ένας φοιτητής στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από την Καστοριά. Σε μια διαδρομή με το αστικό, το οποίο είναι γεμάτο κόσμο, εκείνος στέκεται όρθιος και κρατιέται από το σίδερο της οροφής. Μπροστά του ακριβώς βρίσκεται μια κοπέλα με κοντά μοβ μαλλιά. Το σώμα της κολλάει πάνω στο δικό του. Ο Στάθης μπορεί να μυρίσει το άρωμά της και παρακαλάει να γίνει ένα ταρακούνημα για να ένα τυχαίο άγγιγμα. Μα, η κοπέλα σε κάποια στάση κατεβαίνει και τότε ο ήρωάς μας παίρνει τη γενναία απόφαση να κατέβει και ο ίδιος για να την ακολουθήσει.

“Το ένστικτό μου με έβγαλε στο πεζοδρόμιο και με μετετρέψε σε λαγωνικό που κυνηγάει το θήραμά του. Τελικά, δεν είμαι και τόσο δειλός. Αγωνιώντας, σκαρφαλώνω πάνω από το πλήθος των ανθρώπων που η ανάγκη τους έριξε στη στάση Αντιγονιδών, θύματα της αναμονής που σκοτώνει την υπομονή και εξεγείρει τα πνεύματα.”

Μια μέρα εκεί που περπατάει ο Στάθης περνάει έξω από ένα σπίτι που τον εντυπωσιάζει. Έχει το χρώμα της ώχρας και θυμίζει μια αλλοτινή εποχή. Εκεί μπλέκεται σε μία άγρια συμπλοκή και πέφτει στην παγωμένη άσφαλτο. Η μοίρα του παίζει ένα περίεργο παιχνίδι.  Η κοπέλα που τον βοηθά να σηκωθεί δεν είναι άλλη από την κοπέλα που είχε συναντήσει στο αστικό.

“Το γεμάτο μώλωπες πρόσωπό μου, που αργά αργά κινώ, διασταυρώνεται με εκείνο του σωτήρα μου. Κι όταν το αντικρίζω, μένω αποσβολωμένος. Ούτε στα καλύτερα όνειρά μου! Μήπως δεν έχω συνέρθει ακόμα; Είναι η κοπέλα στο αστικό. Από τα μοβ μαλλιά της κυλούν νερά που πέφτουν στα μάτια μου, από τον φόβο μου μήπως κατά λάθος τα ασφαλίσω και χαθεί για πάντα από μπροστά μου, καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να τα διατηρήσω ανοιχτά.”

Το όνομα της κοπέλας είναι Ίριδα. Η Ίριδα είναι από τα Γρεβενά και μένει μαζί με την αδερφή της, την Ναυσικά σε μια θεία τους στη Θεσσαλονίκη. Η Ίριδα κουβαλάει μία μαύρη ιστορία και μέσα από τη γνωριμία της με τον Στάθη προσπαθεί να βρει ξανά το φως και το χρώμα στη ζωή. Για τους δύο ήρωες όμως, οι στιγμές και τα γεγονότα στέκονται σαν δαμόκλειος σπάθη. Εξομολογήσεις, ανατροπές και παρεκβάσεις συνθέτουν το πρωτοπρόσωπο αυτό μυθιστόρημα του Στάθη Μασκαλίδη που φέρνει στις σελίδες του τον αέρα του Βαρδάρη.

“Αγαπημένη Θεσσαλονίκη, πόλη του έρωτα για τους πολλούς, πόλη των μυστηρίων και των απρόβλεπτα καμωμένων ,για μένα, ανθρώπων”, είναι η φράση που θα περιέγραφε καλύτερα το βιβλίο.

 

 

Ακούστε ένα απόσπασμα του βιβλίου:

 

Ελένη Γκόρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *