Η μεγαλύτερη Κυρά του κόσμου
Η ποίηση κουράζει
το λογικό μου
το λογικό του μυαλού μου
Όταν την θέλω
Την επικαλώ
Την ζεστασιά της γυρεύω
Έρχεται εξαγριωμένη
Δεν με κοιτάζει
Ξέρει οτι την υπηρετώ.
Ο υπηρέτης δεν
έχει θέλω
να μην σηκώνει βλέμμα
Με βλέμμα που με καίει μου καίει το δέρμα:
“Δεν είμαι δούλα εγώ
για να με διώχνεις σαν έρχομαι
και να έρχομαι σαν θες
Είμαι η μεγαλύτερη Κυρά
του κόσμου
Και αν με αρνήθηκες προδότρια
για την ηδονή των ματιών σου
για την ηδονή της γλώσσας σου
για την ηδονή του κορμιού σου
αρκέσου σε αυτά λοιπόν
Και τις λίγες στιγμές που έρχομαι
να είσαι έτοιμη να με δεχθείς
Στην πόρτα όπως έπρεπε να είσαι κάθε μέρα”.
Αριάδνη Γράψα