Άνοιξα την πόρτα.
Άκουσα το σταθερό να χτυπάει επίμονα. Φορτωμένη σαν το γαϊδούρι με σακούλες από το super market, τρέχω στην σκάλα. Η σακούλα με τα καθαριστικά ανοίγει! Αρχίζουν να κατρακυλάνε ΑVA για τα πιάτα, ΑΖΑΧ για τα τζάμια, HARPIC για το μπάνιο. Αφήνω τις άλλες σακούλες για να μαζέψω τους φυγάδες. Οι φρυγανιές και η ζάχαρη αποφασίζουν να ακολουθήσουν τους δραπέτες. Γαμώ την τύχη μου!!! Ορμάω σαν τρελή να πιάσω τη ζάχαρη. Με πλονζόν που θα ζήλευε ο Ρονάλντο την αρπάζω στον αέρα λίγο πριν σκάσει σαν καρπούζι στην είσοδο.
Το τηλέφωνο συνεχίζει να χτυπά. Τι σκατά έγινε, σκέφτομαι! Αφήνω τα ψώνια και ανεβαίνω να δω ποιος με ψάχνει απεγνωσμένα. Είναι η Νία, που θέλει να μάθει πώς έριξα την πίεση. . . Δεν μας χέζεις ρε, Νταλάρα! Λέω ότι είμαι στο μπάνιο, θα την πάρω όταν βγω. Μα τι γκαντεμιά με τη Νία; Όλο ακατάλληλες στιγμές τηλεφωνεί! Στοίχημα το βάζει;
Φτιάχνω καφέ και βάζω δυνατά Χαρούλη. Τι μέρα η σημερινή;!
