Είναι Δευτέρα λίγο μετά τις 8 το απόγευμα και από το πρωί έχω ευχηθεί καλή εβδομάδα από μέσα μου κι απέξω μου, θεουλάκη μου κάνε να ‘ναι καλή, χρύσωσέ την.
Βάζω λοιπόν, το κλειδί στη μίζα και ακούω μια παρέα τζιτζικιών να τραγουδάει μέσα απ΄ το αμάξι. Λέω τα αυτιά μου θα βουίζουν. Πόσο σε πιο καλοκαιρινό mood να είμαι η γυναίκα; Προχωράω λίγα χιλιόμετρα και τα τζιτζίκια να τραγουδάνε όλο και δυνατότερα. Σταματάω στην άκρη με αλάρμ και παίρνω τηλέφωνο την οδική βοήθεια.
Ναι, γεια σας το αυτοκίνητό είναι αναπάντεχα πολύ καλοκαιρινό. Έχουν μπει κάτι τζιτζίκια μέσα του. Τι εννοείτε τζιτζίκια; Ακούω έναν ήχο σαν αυτό που κάνουν τα φτερά των τζιτζικιών. Εξαιρετικά, μείνετε εκεί που είστε και έρχομαι. Στο μεταξύ παίρνω τηλέφωνο τον Κώστα για να τον προετοιμάσω για τη λυπητερή.
Έρχεται κι αυτός, καταφθάνει και η οδική. Ανεβάζουμε πάνω το αυτοκίνητο, μπαίνουμε και μεις στο φορτηγό και τα βλέπουμε όλα από ψηλά για δεύτερη φορά φέτος. Στο δρόμο ο οδηγός μας ρωτάει από πού είμαστε, μιας και οι πινακίδες είναι ξένες. Πολύ κρύο έχει εκεί πάνω, μας λέει, έχω κάνει φαντάρος σε Κοζάνη και Φλώρινα. Και έπειτα συνεχίζει. Όμως στη Φλώρινα στα καφενεία δε μιλάνε ελληνικά. Και το συνεχίζει. Είχε δίκιο η Αννίτα Πάνια στο χρυσό κουφέτο, όταν ρώτησε κάποιον Φλωρινιώτη υποψήφιο γαμπρό πώς και μιλάει ελληνικά. Σλαβόφωνοι είναι του λέμε, κάπως αυστηρά. Άντε τώρα να του εξηγήσουμε και αλλάξαμε κουβέντα. Κατά τα άλλα πολύ καλός και ευγενικός οδηγός. Μας πήρε, μας έφερε. Το ξεφόρτωσε. Μια ολόκληρη νύχτα έμεινε το αμάξι μπροστά από το συνεργείο.
Ξύπνησα αγχωμένη για τη λυπητερή και έτρεξα, χάριν του λόγου, στο συνεργείο. Το βλέπει ο γιατρός και αρχίζει να μου λέει κάτι για ιμάντες χρονισμού, για λύσιμο αυτοκινήτου, για μίζες. Πολύ επεξηγηματικός μου φάνηκε και έτσι τον εμπιστεύτηκα αμέσως. Αφού τελείωσε το μάθημα μηχανολογίας, στουρνάρι πήγα στουρνάρι έφυγα, τον ρώτησα κάτι πολύ σημαντικό. Γιατρέ, επειδή είμαι σε καλοκαιρινό mood και επειδή στα αυτιά μου ακούω τζιτζίκια, πώς το βλέπεις; Αν το φτιάξουμε, θα περισσέψει και τίποτα για τις διακοπές; Θα περισσέψει, και δώσαμε τα χέρια.
Μόνο ανάποδη κωλοτούμπα που δεν έκανα!
Εχεις φοβερη φαντασια και πολυ ωραιο και λιτο τροπο γραφης. μπορει καποιος να διαβασει την ιστορια σου και να τον κανεις δικο σου πολυ απλα και γλυκα, χωρις μαλιστα να τον κουρασεις!!!!
Νομιζω οτι θα γινεις μια πολυ αγαπητη συγγραφεασ στο μελλον αν το επιθυμισεις!!!