Όπου και να πάμε αυτό συζητάμε·
Σαν να μην έχουμε μνήμες φέτος, κλεισμένοι στο σπίτι με φαγητό (κι όταν χτυπούσε το κουδούνι από το ντελίβερι, τι χαρά!), μάστερ σεφ και σερβάιβορ, με μυστικές συναντήσεις σε σπίτια, με μηνύματα για εξόδους, με φόβο να μην κολλήσουμε εμείς ή οι δικοί μας άνθρωποι, με το αίσθημα της βαρεμάρας ή με το αίσθημα ότι παραγνωριστήκαμε. Ήρθαμε σε στενότερη επαφή. Συσφίξαμε ή χαλαρώσαμε σχέσεις. Γνωριστήκαμε ή και παραγνωριστήκαμε. Είδαμε ποιοι μας αναζητάνε ή ποιοι μας ξεγράφουν. Μάθαμε ποιοι μας θέλουν πραγματικά, ποιοι μας σκέφτονται. Είδαμε την ανασφάλεια, το κόμπλεξ, τη σιγουριά με άλλο μάτι. Κάναμε τις μεγάλες γιορτές μικρές, σβήσαμε και κεράκια και είπαμε ότι αυτός ο χρόνος δεν μετράει.
Ή μήπως μετράει;
Σχεδόν εμβολιαστήκαμε-ελπίζω-με χαρά ή γκρίνια.
Σχεδόν επιστρέψαμε στην κανονικότητα. Βήμα, βήμα. Ανοιχτή εστίαση, ανοιχτά μπαρ, επιστροφή στη δουλειά ή και όχι. Κάνουμε σχέδια για διακοπές με τον φόβο·λες να μας ξανακλείσουν από Φθινόπωρο; Πω, άλλος ένας χειμώνας έτσι από τις έξι μέσα;
Σχεδόν την πατήσαμε.
Μπαίνει το καλοκαίρι, τα ρούχα λιγότερα, η ντουλάπα πιο χαρούμενη, φλοράλ κι έτσι για εμάς τα κορίτσια, βερμούδες για τα αγόρια.
Πετάμε, ξεχνάμε, συνηθίζουμε.
Το περάσαμε κι αυτό. Πάμε για άλλα τώρα!
Για άλλες ιστορίες.
Ιστορίες του έξω, της παρέας, της καρδιάς.
Σε ένα ποτήρι μπύρα με αλκοόλ ή άνευ, σε ένα κοκτέιλ με παγάκια, σε ένα τζιν με στυμμένο, ο κόσμος ανοίγεται μπροστά μας, έτοιμοι να ρουφήξουμε την κάθε στιγμή και να αναπληρώσουμε το κενό, τα ΚΕΝΑ. Σε ένα σελφ τεστ που μας περιμένει.
Αρνητικό για να είναι όλα θετικά.
Σε όλα τα πλας αυτού του καλοκαιριού
ένα sum up
για ό,τι περάσαμε εφέτο