Ιστορία η τρίχα δεν είναι πια τριχιά
Ένα από τα πολλά χόμπι που έχω είναι να κυνηγάω προσφορές για ρούχα, παπούτσια, ποτήρια, τετράδια ακόμα και για τρίχες. Μου λέει :Βάψιμο- χτένισμα μόνο είκοσι ευρώ. Για το μαλλί μου πόσο πάει; τη ρωτάω. Τόσο είναι, μου απαντάει.Σίγουρα; της ξανακάνω. Μα το φάρμακο για την περμανάντ, αλήθεια μου έλεγε. Και έφυγα σήμερα με το θάμνο μου που τα ριζά του είχαν βγει ίσα με δυο δάχτυλα και γύρισα πίσω με μαλλί lacta στο ατμοσίδερο. Νιώθω μισή, γυμνή κι ευτυχισμένη.
Ιστορία σεσουάρ
-Δεν είναι να πάω κομμωτήριο . . .Άλλες μπαίνουν, και βγαίνουν κούκλες κι άλλες πανούκλες! Σε μένα γιατί δεν πιάνει;
-Τρίχες baby, τρίχες!
Ιστορία εντιμότητας
-Χθες ήπια πολύ, πάρα πολύ.
-Α, είχες καιρό να πιεις;
-Όχι, δεν πίνω, αλλά χθες ήπια.
-Πού;
-Στις λευκές νύχτες.
-Α! Δεν το ξέρω, δεν το ΄χει πάρει το μάτι μου.
-Και όχι μόνο ήπια, έκανα χαλασμό.
-Αααα . . .
-Τους έβρισα όλους, σου λέω.
-Απ΄την παρέα σου;
-Όχι καλέ, τους πελάτες και το αφεντικό.
-Α!
-Ναι!
-Και δεν φοβήθηκες;
-Τι να φοβηθώ καλέ, αυτοί μας έχουν ανάγκη. Δεν τους αντέχω άλλο τους πελάτες. Είπαμε μόνο μιλάμε, δεν αγγίζουμε. Βαρέθηκα να με αγγίζουν. Τσατίζομαι. Ας πάνε στις γυναίκες τους. Εσύ εδώ μένεις;
-Λίγο εδώ, λίγο στη Λάρισα.
-Εκεί οι άντρες είναι μη σου πω. Πάντως μην μπλέξεις. Το τι χρήμα ξοδεύουν δεν μπορείς να φανταστείς. Μπορεί και καμιά 500άρα τη βραδιά. Α πα πα, σου λέω!
Και πάνω στο α πα πα η κομμώτρια μόλις της είχε τελειώσει το χτένισμα. Σηκώνεται, τη φιλάει σταυρωτά,χώνει στην ποδιά της μερικά ψιλά, πληρώνει, φεύγει, και τα πιστολάκια συνεχίζουν.
Ελένη Γκόρα