29/3/2020
Δέκατη ένατη μέρα στο σπίτι και μια φίλη με πήρε τηλέφωνο. Θέλησε να μου πει μια ιστορία και ‘γω να της τη γράψω.
Τα είχε κάνει όλα.
Ξεσκόνισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, πλυντήριο, άπλωμα, σιδέρωμα, μαγείρεμα μέχρι και ξεσκαρτάρισμα πραγμάτων.
Δεν είχε μείνει τίποτε άλλο.
Μετά έπιασε το διάβασμα.Τελείωσε ένα βιβλίο για την Ιαπωνία. Ύστερα, ένα ροζ μυθιστόρημα. Μετά μια ποιητική συλλογή. Διάβασε όλα όσα δεν είχε προλάβει να διαβάσει. Και έχει κι άλλα. Στην πρώτη σελίδα γράφει την ημερομηνία και τη λέξη καραντίνα. Για να θυμάται αργότερα ότι τα διάβασε την εποχή του κορονοϊού.
Κι αφού κατάπιε μπόλικες σελίδες, είπε να δουλέψει.
Το γραφείο της κλειστό. Ο Απρίλιος ο καλύτερος μήνας. Κι αυτό την στεναχωρεί.
Άνοιξε τον υπολογιστή. Προσπάθησε να σπρώξει τη δουλειά. Να είναι έτοιμη, όταν θα ανοίξει πάλι.
Κάποια στιγμή δίψασε. Σηκώθηκε να βάλει νερό.
Όταν γύρισε είδε την οθόνη του υπολογιστή σπασμένη.
Ένας γλόμπος από το πολύφωτο είχε πέσει.
Ο άντρας της είπε· χαλάρωσε το παξιμάδι.
Δόξασε την τύχη της.
Ελένη Γκόρα