Ενώ περιμένω στο αστυνομικό τμήμα για να βγάλω καινούρια ταυτότητα, μία κυρία τρίτης ηλικίας κοντή, λεπτή, με αγορέ μαλλιά, μακριά σκουλαρίκια, στενό μαύρο φόρεμα, φλοράλ τσάντα και πλατφόρμες, γυρνάει το κεφάλι της και μου πιάνει τη συζήτηση.
– Εσύ κουρίτσι μου τι περιμένειζ;
-Ταυτότητα, θέλω να βγάλω!
-Α, και γκω! Απ’ το προυί περιμένω να βγκάλω μια καινούρκια ταυτότητα. Με είδαν στου airport και δεν με γκνώρισαν. Έλεγκαν• no, no!
-Γιατί;
-Γκιάτι, η ταυτότητα που έκω είναι από το 1975! Την είκα βγκάλει τότε που τα πήγαινα πρώτη φορά στην Australia. Εσύ, γκιατί τέλεις να βγκάλεις ταυτότητα; Την έκασες;
-Όχι! Μου είπαν ότι έληξε εδώ και δύο χρόνια και δεν μπορώ να ταξιδέψω. Και η αλήθεια είναι πως καθόλου δεν μοιάζω με τη φωτογραφία.
-Γκια να δω να σου πω εγκώ, αν μοιάζεις ή όκι.
-Να, αυτή είναι, και έβγαλα από το πορτοφόλι την ταυτότητα.
-Oh, my god! Είσι σαν αφρικανάκι!
-Ναι, όντως κάπως έτσι μοιάζω.
– So, αν κατεβάσεις την εφαρμογή Face app, i’m absolutely sure that στα γκεράματά σου τα είσι σαν κι μένα. Μι σούφρεζ και μι ζάρεζ. Και θα κοντύνειζ, αλλά ένα να τυμάσαι• πάντα, μα πάντα να ταξιντεύειζ!
-Θα το προσπαθήσω!
– Promise;
Και της έκλεισα το μάτι.
Θα μπορούσα να κάνω αλλιώς;