Ύπνος και σιωπή
Μια σκιά, να κάτσω να σταθώ για λίγο
Μάτια κλειστά ή ανοιχτά, διαφορά πια να μην έχει
Μόνο σιωπή
Κι ας είναι έξω
Σκέψεις που το μυαλό πάνε να σπάσουν
Μόνο σιωπή, κι ας είναι έξω
Δεν λες τι ζεις, πώς νιώθεις, πώς αισθάνεσαι
Ρωτούν και θέλουνε να μάθουν
Μιλάς, μα δε σ’ακούν
Άλλο ένα σφύριγμα που πέρασε απ’ τα αφτιά τους
Τι με ρωτάς, αφού δεν θες να μάθεις
Κοιτάς για να με κρίνεις, κι όχι για να με δεις
Δεν ζήτησε κάνεις να τον βοηθήσεις
Κανείς δεν χάθηκε γιατί δεν ήρθες
Κ.