28/3/2020
Δέκατη όγδοη μέρα στο σπίτι και δεν θα άντεχα να μην το σχολιάσω.
Γύρω στις δέκα με δέκα και μισή το βράδυ άρχισα να λαμβάνω στο messenger ένα ηχητικό μήνυμα από πολλούς μάλιστα αποστολείς.
Στο πρώτο ηχητικό μήνυμα που πάτησα αναπαραγωγή σχεδόν τρόμαξα. Και τα επόμενα ήταν το ίδιο, οπότε δεν μπήκα καν στον κόπο να τα ανοίξω.
Ένας τύπος με περίεργη φωνή και με προφορά λji και νji, έλεγε να ανάψουμε το καντήλι και να θυμιατίσουμε την πόρτα, να κάνουμε έναν σταυρό πάνω στην πόρτα.
Δεν ξέρω. Κάτι τέτοιο θυμάμαι. Αλλόκοσμη φωνή ήταν πάντως κι αλλοπαρμένη.
Είπαν ήταν κάποιος από το Άγιο Όρος και είδε ένα όραμα. Η απορία μου είναι απ΄ όλο τον σύσσωμο κλήρο αυτόν διάλεξαν; Μόνος του επιλέχτηκε; Και εδώ καλύτερα θα ήταν να ελέγχουμε πάντα το μηνύματα που μας στέλνουν και να τα φιλτράρουμε.
Σέβομαι την πίστη του καθενός. Είναι κάτι προσωπικό. Μπορεί να είναι κάτι βαθύ. Μπορεί να είναι και το αποκούμπι για κάποιον. Η δύναμή του, η ηρεμία του…
Αλλά βρε παιδιά, είναι δυνατόν από την πανδημία να σωθείτε και να προστατευθείτε με τον καπνό απ’ το καντήλι;
Τα φάρμακα, τα εμβόλια γιατί υπάρχουν;
Οι επιστήμονες προσπαθούν να μελετήσουν αυτόν τον μονοκύτταρο οργανισμό που ξετίναξε όλη την ανθρωπότητα.
Βρίσκονται σε αχαρτογράφητα νερά, αλλά θα την βρουν την άκρη.
Σύντομα.
Μέχρι τότε ας θωρακίσαμε τους εαυτούς μας με καλή διάθεση και ενέργεια.
Ελένη Γκόρα