Πρώτο Ραντεβού

Είπε πως ήθελε να έρθει από το σπίτι το βράδυ, να γνωρίσει και τον σκύλο. Το πρόσωπό της φωτίστηκε. «Γρήγορα! Πρέπει να προλάβω να ετοιμαστώ!». Ντύθηκε βιαστικά και πήγε μέχρι το κοντινό σουπερμάρκετ. Διάλεξε δύο κρασιά που πίστεψε ότι θα τον εντυπωσιάσουν, μερικά κράκερ και κάποια τυριά για να τα συνοδέψει. Γύρισε σχεδόν τρέχοντας στο σπίτι, άνοιξε τον θερμοσίφωνα  και προσπάθησε να τακτοποιήσει τον χώρο. Άναψε κεριά, χαμήλωσε τον φωτισμό κι έφτιαξε τα μαξιλάρια του καναπέ. Μπήκε για μπάνιο κι έβαλε πάνω της όσα περισσότερα προϊόντα περιποίησης είχε. Διάλεξε τα πιο σέξι εσώρουχα που είχε και τα φόρεσε βάζοντας από πάνω ένα απλό αλλά αποκαλυπτικό στα σωστά σημεία φόρεμα. Και περίμενε. Περίμενε… Περίμενε…

«Μήπως να βάλω μουσική; Λες τα κεριά να είναι υπερβολικά; Να του πω να παραγγείλουμε μήπως πεινάει; Ή να πάμε καμιά βόλτα τον σκύλο; Αυτό θα μας φέρει πιο κοντά!»

Η ώρα περνούσε, μα κανένα σημάδι. Τσέκαρε το κινητό, κανένα μήνυμα. Τσέκαρε το facebook, ανενεργός εδώ και ώρα.

Την άλλη μέρα στη δουλειά την πλησίασε με αέρα γόη ενώ εκείνη έβγαζε φωτοτυπίες. Έσκυψε πάνω από το φωτοτυπικό και της ψιθύρισε:

-Σε είδα στον ύπνο μου!

-Και πολύ σου είναι, του απάντησε καρφώνοντάς τον άγρια μέσα στα μάτια και απομακρύνθηκε χτυπώντας τα τακούνια της στο πάτωμα με δύναμη.

Με λένε Μαριανή Παπανικολάου και είμαι ψυχολόγος. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω, αλλά κυρίως να ακούω ανθρώπους να διηγούνται ιστορίες. Μέσω της δουλειάς μου ευελπιστώ ότι βάζω το λιθαράκι μου στην προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι να δώσουν νόημα στις ιστορίες που μου αφηγούνται και να μαθαίνω από αυτές. Τελευταία, προσπαθώ να διηγηθώ τις δικές μου ιστορίες μέσω θεάτρου, αφήγησης λαϊκών παραμυθιών και δημιουργικής γραφής. Ζω στην Πάτρα για να αγναντεύω πάντα τη θάλασσα.