Μυρίζει βροχή
Τα σύννεφα
αυλακώνουν τον ουρανό
ώσπου να ξεσπάσουν
σ΄ ένα γοερό κλάμα
Ένα παιδί μην έχοντας τίποτα άλλο να κάνει
μαντρωμένο σ’ ένα σπίτι – κλουβί
χαζεύει τα δάκρυα
που τρέχουν στα τζάμια
σαν μικρά ποτάμια
μ΄ ατέλειωτες διακλαδώσεις
Υπνωτισμένο απ’ το θέαμα
χάνει την αίσθηση της ώρας
Τα δάκρυα στέρεψαν
Με τα νώτα στραμμένα στον ήλιο
ατενίζει τον ορίζοντα
Μια οφθαλμαπάτη
στολίζει το τοπίο
το ζαρωμένο απ΄την πλήξη πρόσωπο
Ελένη Γκόρα