Και στην παραλία δουλειά. Στυλό και κόλλες Α4. Ίσως έρθει κάτι καλό. Ίσως. Γιατί πάντα η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια.
Κι αυτή η μικρή εκδρομή μου έφερε στα μάτια εικόνες από το ’90. Κτίρια, φαγάδικα, παραλίες, ξενοδοχεία μιας άλλης εποχής.
Κόσμος πολύς και ξένος.
Χαρά και φόβος μαζί.
Πολύ αντισηπτικό, και στη θάλασσα όσο πιο βαθιά τόσο πιο καλά. Από τη σημαδούρα κι άλλο πέρα.
Κανένας να μην είναι κοντά.
Πέντε μπάνια ως τώρα-να μετρήσω και τα απογευματινά;
Πάλι νίκησαν τα παγωτά!
Έφαγα και μύδια τηγανητά.