«Αφιερωμένο»

(Ημ/νια:17/11/2021)

Κρύα μέρα. Καθόταν γυμνή χωρίς ρούχα πάνω στο κρεβάτι και είχε αγκαλιάσει τα πόδια της. Ένιωθε το κρύο άλλα δεν κρύωνε. Στεναχωρήθηκε γιατί εκείνη την μέρα η ζυγαριά δεν της έκανε την χάρη. Κάτι άλλο την στενοχωρούσε πιο πολύ και πολύ καιρό. Εκείνος κυριαρχεί στο μυαλό της και στα όνειρα της, την πρώτη νύχτα που πέρασαν μαζί. Χόρεψαν, έφαγαν, είδαν ταινία. Ήταν η πιο «μεγάλη» νύχτα. Κοιμήθηκαν μαζί, και πλέον το όνειρο της είχε γίνει πραγματικότητα. Ήταν στην αγκαλιά του. Θυμήθηκε πόσο γλυκός είναι. Το χαμόγελο του που της έφτιαχνε την διάθεση. Την φρόντιζε, την πρόσεχε και δεν ένιωθε τόσο μόνη. Το άγχος που ένιωθε κάθε φορά που θα τον έβλεπε. Θεάθηκε εκείνες τις φόρες που μόνο η αγκαλιά του την ηρεμούσε και μόνο αυτή χρειαζόταν – δεν του το είπε ποτέ. Το έχει μετανιώσει. Όταν τσακωνόντουσαν…… απλά δεν της άρεσε. Ήθελε τόσα να του πει άλλα όταν τον έβλεπε τα ξεχνούσε όλα. Εκείνη την στιγμή ήταν μαζί της. Ήθελε να τον χαζεύει πως κινείται στον χώρο. Όταν τον σκεφτόταν ένα χαμόγελο σχηματιζόταν στον πρόσωπο της. Είναι ο πιο όμορφος άντρας για εκείνη άλλα ήταν και απρόσμενος. Άλλες φόρες με θετικό τρόπο και άλλες φόρες με αρνητικό. Πολλές φόρες τον έβλεπε στα όνειρα της … Τα θυμάται όλα. Η μυρωδιά του… η μυρωδιά του, ένιωθε ασφαλής, οικεία. Ξεθυμαίνει άλλα την αναγνωρίζει… θα την αναγνώριζε, ανάμεσα σε άλλες. Ήθελε τόσα να του πει άλλα… φευ. Γύρισε το κεφάλι της, κοίταξε το –πάντα- χαμογελαστό αρκουδάκι… καυτά δάκρυα έτρεξαν από τα ματιά της. Σηκώθηκε(από το κρεβάτι) ντύθηκε. Ίσως ήρθε η ώρα να βγει από τον βούρκο. Κάθε προσπάθεια της ήταν μάταιη. Ένα χέρι να απλωθεί για βοήθεια αυτή την φορά θα το πιάσει. Αν και το μέλλον είναι απρόβλεπτο.

Ερατώ Α.

Υ.Γ: Πολλές φόρες κάποια πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε. Έτσι και στις ανθρώπινες σχέσεις οποιουδήποτε είδους. Μπορεί να νευριάζουμε με τους άλλους άλλα καλό είναι να κρατάμε τα καλά και να μην είμαστε θυμωμένοι μαζί τους. Οπότε δεν στοιχίζει τίποτα να ανταλλάξουμε μια καλή κουβέντα ,όχι λόγω των ήμερων που έρχονται, άλλα γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι. Από την άλλη ίσως «φταίει» που βλέπω πάντα το καλό σε όλους τους ανθρώπους ακόμα και αν δεν υπάρχει.

Αριάδνη Γράψα