«Καλημέρα!» είπαμε τρεις φορές δυνατά και τρεις φορές ψιθυριστά.
Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε την Παρασκευή 03 Ιουλίου και λίγο μετά τις 11:00 το πρωί το Βιωματικό Εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής και Αφήγησης με θέμα «Μικροί Ντετέκτιβ!».
Καθίσαμε σε κύκλο. Είπαμε τα ονόματά μας, βουτήξαμε το δάχτυλο στη δαχτυλομπογιά, ταυτοποιηθήκαμε ως ντετέκτιβ.
Χωριστήκαμε σε ομάδες. Δώσαμε κι ονόματα Fantastic Girls, Super Girls, Το ταξίδι των λέξεων, Λιοντάρια και Βασίλισσα, Μαχητές, Fortnite, Ιπποκαμπάκια!
Είδαμε τη σκηνή του εγκλήματος· κάτω από ένα κουτί βρισκόταν ένας κατακρεουργημένος μονόκερος. Το κουτί μέσα είχε κι ένα δακτυλικό αποτύπωμα και μερικές τρίχες. Άραγε, το προσέξαμε;
Πώς θα καταφέρναμε να λύσουμε το μυστήριο του χαλασμένου παιχνιδιού; Πώς θα βρίσκαμε ποια κυρία του ΚΔΑΠ UBUNTU το έκανε;
Ανεβήκαμε πάνω.
Μπήκαμε στην πρώτη αίθουσα, στην Αίθουσα της Πληροφορικής. Κλοτσήσαμε μπαλόνια, περπατήσαμε πάνω σε μεγάλες πατούσες, παρατηρήσαμε για κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο. Μια μικρή πατημασιά με ταλκ ήταν κάτω από το γραφείο. Ο χρόνος έτρεχε και έπρεπε να ήμασταν γρήγοροι.
Κατεβήκαμε κάτω.
Βρήκαμε ένα μαύρο χαρτόνι με πέντε πατημασιές από ταλκ.
Ανεβήκαμε πάνω ξανά.
Μπήκαμε στη δεύτερη αίθουσα, στην Αίθουσα των Κατασκευών. Ένας γύρος με τις μπάλες χοπ χοπ κι ύστερα έρπειν κάτω από τα θρανία. Έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί, γιατί κρεμόντουσαν χαρτόνια. Άλλα χαρτόνια έπρεπε να τα ακουμπήσουμε κι άλλα να τα αποφύγουμε. Είχανε πάνω τους κάτι πόντους γραμμένους. Ψάξαμε για ένα ή και περισσότερα ενοχοποιητικά στοιχεία. Κάποια χαρτόνια είχανε κολλημένες πάνω τους εικόνες από κουζίνες και φαγητά!
Κατεβήκαμε κάτω ξανά.
Βρήκαμε ένα χαρτόνι με ένα γυναικείο χέρι ζωγραφισμένο και πέντε διαφορετικά δακτυλικά αποτυπώματα.
Χρωματίσαμε εικόνες με κορίτσια και αγόρια ντετέκτιβ, λύσαμε ασκήσεις· βρήκαμε την έξοδο σε έναν λαβύρινθο με έναν εγκέφαλο κι ένα δακτυλικό αποτύπωμα.
Ανεβήκαμε για μία τελευταία φορά πάνω.
Μπήκαμε στην τρίτη αίθουσα, στην Αίθουσα Ανάγνωσης. Περάσαμε πάνω ή κάτω από τις καρέκλες που ήταν δεμένες με μια ταινία. Ψάξαμε για ένα ακόμη ενοχοποιητικό στοιχείο. Σ΄ ένα χαρτί κουζίνας δίπλα από το σφουγγάρι για τον πίνακα βρισκόταν ένα κόκκινο δακτυλικό αποτύπωμα.
Κατεβήκαμε για μία τελευταία φορά κάτω.
Από ένα μεγάλο μπολ δεμένο με σκοινί, προσπαθήσαμε να περάσουμε το χέρι μας και να βρούμε τα χαρτιά με τα άλλοθι.
Εγώ είπα: Εκείνη την ώρα ήμουν πάνω στην Αίθουσα των Υπολογιστών κι έγραφα ένα κείμενο για τη σελίδα.
Η κυρία Μαρία είπε: Εγώ ήμουν πάνω στην Αίθουσα Κατασκευών για να ετοιμάσω το σχέδιο για μία χειροτεχνία.
Η κυρία Φωτεινή είπε: Εγώ εκείνη την ώρα περνούσα κάτι παιχνίδια στον υπολογιστή.
Η κυρία Χρύσα είπε: Εγώ εκείνη την ώρα προσπαθούσα να βγω μία καλή φωτογραφία με την κατασκευή που φτιάξαμε με τα παιδιά.
Η κυρία Γιώτα είπε: Εγώ εκείνη την ώρα ίσως ήμουν στην κουζίνα και έκανα κρέπες!
Ποια απ΄ όλες το έκανε;
Συνεδριάσαμε. Η κάθε ομάδα συζήτησε, ζωγράφισε, έγραψε.
Με αγωνία αποκαλύψαμε την ένοχο!
Ήταν η κυρία Γιώτα.
Μέσα στο κουτί από το παιχνίδι βρισκόταν το κόκκινο δακτυλικό της αποτύπωμα και μερικές τρίχες από τα σγουρά μαλλιά της. Η πιο μικρή πατούσα στο μαύρο χαρτόνι και στην Αίθουσα Πληροφορικής ήταν δικιά της. Το κόκκινο δακτυλικό αποτύπωμα στο άσπρο χαρτόνι με το γυναικείο χέρι και στο χαρτί κουζίνας στην Αίθουσα Ανάγνωσης ήταν επίσης δικό της.
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που συμμετείχαν με κέφι και χαρά σ΄ αυτό το παιχνίδι, που διήρκησε σχεδόν δυο ολόκληρες ώρες.
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που συμμετείχαν με κέφι και χαρά σ΄ αυτό το παιχνίδι, που διήρκησε σχεδόν δυο ολόκληρες ώρες.
Ευχαριστώ όλες τις εκπαιδευτικούς για τη συνεργασία.
Ευχαριστώ και τη Διεύθυνση του ΚΔΑΠ UBUNTU για την εμπιστοσύνη!
Η εκπαιδεύτρια,
Ελένη Γκόρα
