Πιάνει μια βροχή κι ένας αέρας δυνατός που το μόνο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω ήταν να βρω κάπου να χωθώ.Το μπουφάν μου έσταζε και το αδιάβροχο ήταν ακόμα στη βαλίτσα.
Και τι τύχη! Βρίσκω ένα μαγαζί που είχε ένα pre Christmas party.
Η μουσική ήταν τέλεια, τα στολίδια μπόλικα, τα λαμπάκια αμέτρητα… Έσπρωξα την πόρτα και μπήκα.
Οι γυναίκες φορούσαν φανταχτερά φορέματα κι οι άντρες καλοραμμένα κοστούμια. Ντράπηκα για το άσχημο πουλόβερ και το πολυκαιριασμένο τζιν μου. Όμως, τι πείραζε;
Έπιασα μια γωνιά στο μπαρ και ένιωθα πολύ ευτυχισμένη. Τώρα τι να παραγγείλω; Απόγευμα ήταν, καφέ δεν είχα προλάβει να πιω, ήμουν κι από ταξίδι…Τι να έπαιρνα; Βλέπω τον κατάλογο και μου κάνει εντύπωση η ειδική λόγω των ημερών πρόταση. Λέω εδώ είμαστε!
“One Christmas tea, please!”
Και μου φέρνουν ένα διάφανο ποτήρι με ένα φακελάκι και μια τσαγιέρα με καυτό νερό. Ρίχνω το νερό στο ποτήρι, ανεβοκατεβάζω το φακελάκι, λες και θα γινόταν καλύτερο, μυρίζω την κανέλα και το γαρύφαλλο και μετά από δύο λεπτά κάνω να πιω μια γουλιά. Φέρνω το ποτήρι κοντά στο στόμα μου, το φυσάω, κλείνω τα μάτια και δεν ξέρω πώς• το ρίχνω όλο πάνω μου. Καυτό καυτό, ζεστό ζεστό. Για να συνέλθω από το κάψιμο το γύρισα στις μπύρες.
Μετά από καναδυό βαρέλια, παίρνω το αστικό για να πάω σπίτι και τι μου λέει ο οδηγός, όταν του ζήτησα ένα εισιτήριο μιας διαδρομής;
“Μυρίζεις σαν τα Χριστούγεννα! Και επειδή μυρίζεις σαν τα Χριστούγεννα, απόλαυσε τη διαδρομή σου δωρεάν!”
Τελικά, τα Χριστούγεννα έρχονται από ‘κει που δεν τα περιμένεις!
Manchester 12/2019
Ελένη Γκόρα