Σε δημόσια υπηρεσία πολίτες περιμένουν όρθιοι τη σειρά τους σε σχήμα σίγμα τελικό.
Ένας πολίτης βρίσκει κενό ανάμεσα στον προτελευταίο και τον τελευταίο και μπαίνει ανάμεσα. Δείχνει εκνευρισμένος και βυθισμένος στις σκέψεις του.
Ο τελευταίος στη σειρά, ενώ του έχουν πάρει τη θέση και θα μπορούσε να ήταν προτελευταίος, δεν μιλάει. Μόνο κοιτάει μήπως και συναντήσει το βλέμμα αυτουνού που μπήκε σφήνα, μήπως και του πει κάτι ευγενικά. Όσες φορές κι αν το προσπάθησε, ο άλλος έστρεφε το βλέμμα του άλλου.
Φτάνει κάποια στιγμή η σειρά του προτελευταίου να εξυπηρετηθεί. Τα στοιχεία που ζητούσε ήταν αρκετά και θα έπαιρναν λίγα λεπτά παραπάνω. Συγχύστηκε και με αυτό και άρχισε να παραπονιέται ότι μόνος του δεν μπορεί να το κάνει, ούτε θέλει να πληρώσει επίσκεψη στον λογιστή, οπότε ας εκτυπωθούν γρήγορα.
Ο τελευταίος, που τώρα πια δεν ήταν τελευταίος, γιατί είχαν έρθει κι άλλοι, βρίσκει ευκαιρία και του λέει:
-Πείτε τουλάχιστον κι ένα ευχαριστώ, κύριε που κερδίσατε μία θέση μπροστά!
Τότε ο κύριος γυρίζει και απαντάει:
-Γιατί το είπες; Νόμιζα ότι δεν το κατάλαβες!