Σόδα σε κολωνάτο
Βράδυ Παρασκευής. Ήτανε ζεστό μα ξαφνικά δροσισε ευχάριστα.
Νιώθω την επιθυμία να ρίξω μια ζακετούλα πάνω μου, αλλά αντιστέκομαι είναι 14 Αυγούστου-νωρίς για ζακέτα…
Κάθομαι έξω.
Αρνούμαι να μπω μέσα το σπίτι βράζει από τον καυτό ήλιο που δέσποζε στον καταγάλανο ουρανό όλη μέρα.
Κεριά αναμμένα για ατμόσφαιρα, ένα λογοτεχνικό βιβλίο και ένα κωλονάτο ποτήρι με δροσερή σόδα.
Θα μου πείτε· ποιος πίνει σόδα σε κολώνα το ποτήρι;
Θα απαντήσω· εγώ!
Η πολυτέλεια των μικρών στιγμών με ενθουσιάζει!
Οι μπουρμπουλήθρες εκτοξεύονται στην επιφάνεια σαν να κάνουν αγώνα δρόμου. Ο ήχος τους γαργαλιστικός…
Ένα τριζόνι κάπου είναι χωμένο στα λουλούδια κ ένα ακόμη ακούγεται από λιγάκι πιο μακριά.
Πυροτεχνήματα φαίνονται στα δυτικά μικρά και παιχνιδιάρικα δηλώνουν τη χαρά!
Μετά από λίγο ακούγεται το καμπαναριό χτυπά 11 φορές κ ο ήχος ταξιδεύει στον δροσερό αέρα και με κάνει να νιώθω πως βρίσκομαι καταμεσής της πλατείας.
Και το καλοκαίρι κυλά…
Αθανασία Αφροδίτη Μπανάγκα