Παρασκευή με Κυριακή

10/04/2020

Τριακοστή πρώτη μέρα στο σπίτι. Βγήκα στο μπαλκόνι. Σε λίγο θα προσπαθήσω να φάω και συκωτάκι. Νιώθω φωτοβολταϊκό και κανίβαλος.

11/04/2020

Τριακοστή δεύτερη μέρα στο σπίτι.

Καμιά φορά τα μεγαλύτερα αδέρφια αποδεικνύονται σκληρά για τα μικρότερα. Ούτε τα δέχονται ούτε τα παραχαϊδεύουν. Ευτυχώς, μού πήρε πολύ λίγες μέρες να αποδεχτώ την ύπαρξη της αδερφής μου, αλλά πολύ πολύ περισσότερες για να αποδεχτώ την διαφορά ηλικίας μας-συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Είμαι μεγαλύτερη, είναι μικρότερη με συμβουλεύει σε όλα.

Όταν λοιπόν, η αδερφή μου ήταν τεσσάρων χρονών η μαμά μας την έστειλε να αγοράσει τρία σκόρδα από το μανάβικο κοντά στον κινηματογράφο Ολύμπιον.

Λογικά, θα είπε και μένα να πάω, αλλά η απάντησή μου θα ήταν·τι όλα εγώ θα τα κάνω; Η μαμά μας μάς εμπιστευόταν από πολύ μικρές να πάμε για ψώνια. Μας έδινε λεφτά και μας έλεγε τι να αγοράσουμε.
Έτσι λοιπόν, εκείνη την ημέρα η αδερφή μου πήγε στο μανάβικο να πάρει τρία σκόρδα. Προτού μπει στο μανάβικο, πετάχτηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο, που ήταν και είναι ο μοναδικός κινηματογράφος της πόλης μας. Χάζεψε τις αφίσες με τις ταινίες που προβάλλονταν ή θα ερχόντουσαν και μετά μπήκε στο μανάβικο.

Επειδή δεν θυμόταν αν της είπε τρία σκόρδα ή τρία κιλά σκόρδα, αποφάσισε να αγοράσει τα τρία κιλά. Τα τρία της φάνηκαν λίγα.

Γύρισε στο σπίτι γεμάτη με πλεξίδες σκόρδα. Τι να κάνει και η μαμά μας; Τις κρέμασε στον τοίχο.
Σόφη, φτου φτου σκόρδα!

12/04/2020

Τριακοστή τρίτη μέρα στο σπίτι και διαβάζω Τσέχοφ. Σε κάποιο σημείο γράφει με το λεπτό και άκακο χιούμορ του, την αθώα του ειρωνεία:

“-Καταραμένη ζωή! μούγκρισε. Και πικρό και λυπηρό είναι πως αυτή η ζωή τελειώνει όχι σαν μια αποζημίωση για τα δεινά, όχι σαν μια αποθέωση, όπως σε μια όπερα, αλλά με το θάνατο: θα ‘ρθουν οι μουζίκοι του προσωπικού, θα σηκώσουν τον πεθαμένο κρατώντας τον από τα χέρια και τα πόδια και θα τον ρίξουν στο υπόγειο. Μπρρ! Λοιπόν, τίποτα…Όπως και να ‘ναι θα το γιορτάσουμε στον άλλον κόσμο…”

Ελένη Γκόρα