Ως γνωστόν έναν ηλίθιο μπορεί να τον συναντήσεις παντού. Παραδείγματος χάριν σε μια χοροεσπερίδα.
Ήταν Σάββατο-θυμάμαι- είχα ντυθεί, μακιγιαριστεί και ήμουν έτοιμη να πάω στην χοροεσπερίδα. Εξεπλάγην που είχα βγει από το δίλημμα, σχετικά γρήγορα, για το τι ρούχα θα βάλω. Φόρεσα ένα ωραίο φόρεμα κοντό και δυο καλσόν για να αντέξω το κρύο και ψηλές μαύρες μπότες. Έβαλα το παλτό μου, έριξα μέσα στην τσάντα κλειδιά, κινητό, πορτοφόλι, κραγιόν και τα παπούτσια για τον χορό και ξεκίνησα.
Έφτασα· είχε χαμηλό φωτισμό και ζέστη ατμόσφαιρα. Δεν είχε αρκετό κόσμο. Είχα πάει και σχετικά νωρίς (καταραμένο άγχος) και κάθισα σε ένα τραπεζι μόνη μου, έβγαλα τις μπότες και έβαλα τα παπούτσια του χορού. Άρχισε να γεμίζει κόσμο καθώς περνούσε η ώρα. Μετά το πέρας δυο ωρών και αφού είχα χορέψει αρκετά, είχα πιει και δυο ποτά, αποφάσισα να φύγω. Έβαλα και πάλι τις μπότες μου και πριν βάλω το παλτό μου, άκουσα μια φωνή: «Θέλεις να χορέψουμε;». Τον κοιτάω και του λέω: «Πάμε, απλά είμαι αρχάρια…». «Δεν πειράζει!», μου λέει.
Αρχίσαμε να χορεύουμε, προσπάθησα να νιώσω τη μουσική, αλλά δεν υπήρχε χημεία με τον καβαλιέρο. Υπομονή σκέφτηκα, τουλάχιστον οι κινήσεις που κάναμε -μέχρι στιγμής- είχαν ροή. Σε μια στιγμή ο καβαλιέρος κατεύθυνε κάπως το σώμα μου, αλλά προφανώς και δεν βγήκε κάποιο αποτέλεσμα, γιατί δεν ήξερα τι να κάνω. Με κοιτάει και μου λέει: «Έπρεπε να κανεις φιγούρα!». «Είμαι αρχάρια και δεν την ξέρω» απάντησα με ένα ελαφρό χαμόγελο. Τι ηλίθιος που είσαι!
Μετά από λίγο ξανά η ίδια κίνηση: «Έπρεπε να περάσεις το ποδι σου πάνω από το δικό μου και να κάνεις φιγούρα!». Τον καρφώνω στα μάτια: «Μα είμαι αρχάρια και σου εξήγησα πως δεν το έχω μάθει». Πόσο ηλιθιος παίζει να είσαι και να μην καταλαβαίνεις; Και πρόσθεσε «Προσπαθώ να βγάλω φιγούρα για να μην κάνουμε συνέχεια μπρος και πίσω βήματα για να μην είναι βαρετό!». Δεν είπα τίποτα, παρά μόνο από μέσα μου. Όταν χόρευα, με άλλους πριν από εσένα, ηλίθιε, γιατί δεν έβγαινε βαρετό με απλά βήματα; Μάλλον επειδή είσαι βλάκας και δεν έχεις καθόλου φαντασία.
Τελείωσε το πρώτο κομμάτι κι άρχισε το δεύτερο. Τον είδα να προσπαθεί με τα μάτια να ψάξει άλλη ντάμα. Ε όχι, δεν φτάνει που χορεύω με μπότες κι ανέχομαι την ηλιθιότητα σου, δεν θα με ρεζιλέψεις αφήνοντας με μόνη μου μέσα σε άλλα ζευγάρια. Εμένα θα μάθεις να με σέβεσαι, όσο ηλίθιος κι αν είσαι. Δεν σου συγχωρώ την ηλιθιότητα! Και η ηλιθιότητα δεν είναι δικαιολογία. Πήγα κοντά του και του έπιασα τα χέρια. Τον κοίταξα σοβαρά μέσα στα μάτια και σχεδόν του πρόσταξα: «Συνεχιζουμε!» Προσπάθησε να κάνει πάλι το ίδιο και τον αγριοκοίταξα. Η ηλιθιότητα σου δεν έχει όρια, φίλε.
Καθώς χόρευαμε, σκέφτηκα, δεν είμαι υποχρεωμένη να ανέχομαι την ηλιθιότητα και την βλακεία αυτού του τύπου. Άλλη μια φορά προσπάθησε για αυτήν τη φιγούρα. Έλεος! Πριν τελειώσει το κομμάτι, κατέβασα τα χέρια μου, τον κοίταξα, αναστενάξα, έκανα μεταβολή και τον άφησα σύξυλο ανάμεσα στα ζευγάρια που χόρευαν.
Η ηλιθιότητά του ξεπέρασε κάθε όριο και με εκνεύρισε.
Η δύναμη της ηλιθιότητας-δυστυχώς- είναι ακαταμάχητη.
Αυτός ο τύπος κέρδισε επάξια τον τίτλο: «Ο ηλίθιος του χορού!»