Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Γρήγορα. Βιαστικά. Βιαζόμουν να χωθώ κάτω από το πάπλωμα. Τόση η βιασύνη μου -κρύο πολύ κρύο εκεί έξω. Την ίδια στιγμή που τυλίχθηκα στην κουβέρτα, χαμογέλασα. Όπως δεν είχα χαμογελάσει όλη μέρα. Αθροιστικά. Σκέφτηκα πόσο όμορφη ήταν εκείνη η στιγμή. Έκρυβε τη μαγεία όλης της μέρας που πέρασε. Ήρεμη και χαμογελαστή ακόμα, ώρα μετά, ακόμη ονειροπολούσα.
