Πρωί, πρωί έψαχνα γιατρό.
Έναν γιατρό να μου πει ότι είμαι καλά. Εγώ το ξερα ότι είμαι καλά, αλλά οι άλλοι; Οι άλλοι πού ξέρουν, αν είμαι καλά; Δεν ήξερα κανέναν γιατρό. Μου πρότειναν κάποιον και πήγα.
Χτύπησα το κουδούνι. Μια, δυο . . .Δεν άνοιξε, δεν ήταν.
Πήγα σε έναν δεύτερο λίγο πιο πέρα απ΄ τον πρώτο. Χτύπησα. Μια, δυο, τρεις . . . Δεν άνοιξε, δεν ήταν.
Πήγα σε έναν τρίτο, λίγο πιο πέρα απ΄ τον δεύτερο, λίγο πιο μακριά απ΄ τον πρώτο. Χτύπησα. Αυτό το κουδούνι μιλούσε. Έλεγε τις μέρες και τις ώρες λειτουργίας. Κοιτάω το κινητό. Βλέπω μέρα και ώρα. Ξαναχτυπάω το κουδούνι. Ναι, αυτήν τη μέρα και αυτήν την ώρα θα πρεπε να ταν εδώ, όμως δεν είναι.
Πήγα σε έναν τέταρτο, λίγο πιο πέρα απ΄ τον τρίτο, λίγο πιο μακριά απ΄ τον δεύτερο, αρκετά μακριά απ΄ τον πρώτο. Χτυπάω. Μια, δυο, τρεις . . .Ένα μάτι με κοιτάει απ΄ το ματάκι και φεύγει. Χτυπάω και τέταρτη φορά. Το μάτι με βλέπει και φεύγει. Μα γιατί δεν μου ανοίγει, γιατί δε μου μιλάει; Χτυπάω και πέμπτη φορά. Το μάτι με κοιτάει απ΄ το ματάκι. Δε φεύγει, όπως τις άλλες φορές. Το μάτι με κοιτάει. Γιατρέ είστε μέσα; ρωτάω. Όχι, ο γιατρός δεν ήρθε ακόμα. Ελάτε σε δέκα λεπτά, μου λέει το μάτι. Σιγά μην έρθω, αν είναι να μιλάμε απ΄ τα ματάκια.
Έναν γιατρό, πού να βρω έναν γιατρό;
Πήγα σε έναν πέμπτο, λίγο πιο πέρα από τον τέταρτο, λίγο πιο μακριά από τον τρίτο, αρκετά μακριά από τον δεύτερο, χιλιόμετρο απ΄ τον πρώτο.Η πόρτα είναι ανοιχτή. Μπαίνω. Έχετε ραντεβού; με ρωτάει η γραμματέας. Όχι, αλλά θα ‘θελα, απαντώ. Ε, τότε περάστε μέσα. Κύριε γιατρέ, επιτέλους σας βρήκα, του λέω. Είστε καλά; με ρωτάει. Ναι, αλλά μια βεβαίωση από εσάς μετράει καλύτερα. Για να δω. Και με βλέπει. Η καρδιά σας είναι καλά, αλλά μην μου αγχώνεστε.Ακούτε πώς χτυπάει; Αν σας πω τι έχω πάθει και η δικιά σας η καρδιά, έτσι θα χτυπάει.
Και κάτσαμε και τα παμε, γιατί κόσμος ακόμα δεν είχε έρθει.
Κι η δικιά του η καρδιά έγινε ταμπούρλο.