κάποιες μέρες
μοιάζουν ξερές
εγκαταλελειμμένοι κήποι δίχως ιδιοκτήτη
κενές μέρες
χαμένες στην ανατολή και τη δύση
ηλιαχτίδες στριμώχνονται
στις τρύπες απ΄ τα παντζούρια
χορεύουν στο παρκέ με τη σκόνη
διασκεδάζουν τον χώρο για λίγο
μέχρι κάποιο σύννεφο να μπει εμπόδιο
να φύγει, να ξανάρθει
ποιο ;
το οξυγόνο δε φτάνει
χρειάζεται όρεξη
κόκκινη σαν το καρπούζι
κάποιες μέρες έχουν γέλιο*
νερό
το κρατώ στα χέρια μου
και το κάνω ό,τι θέλω.
μου γλιστρά
φεύγει , πάει , χάνεται
δεν το προλαβαίνω
Ελένη Γκόρα