Την προηγούμενη Παρασκευή είχαμε κανονίσει να βγούμε κάτι σαν ραντεβού.
Εγώ θα βαφόμουν, θα ντυνόμουν και θα φορούσα ψηλά πέδιλα. Θα πήγαινα με τα πόδια για μάθημα και μόλις σχολούσα θα τον έπαιρνα τηλέφωνο. Θα ερχόταν να με πάρει και θα πηγαίναμε για κινέζικο.
Βάφομαι λοιπόν, ντύνομαι, φοράω τα ψηλά μου πέδιλα. Πηγαίνω για μάθημα, σχολάω και γαμώ την γκαντεμιά μου το κινητό μου κλείνει από μπαταρία! Ευτυχώς είχα στην τσάντα μου έναν φορτιστή. Τώρα; Πού να βρω πρίζα να το βάλω να ανοίξει; Πού να κάνω ένα τηλεφώνημα που δεν ξέρω το νούμερο απ΄ έξω;
Βρίσκω ένα πρατήριο άρτου, μπαίνω μέσα, ρωτάω. Να βάλω το κινητό μου να φορτίσει; Ωχ, δεν έχουμε κάποια πρίζα. Η μόνη πρίζα είναι κάτω στην τουαλέτα, αλλά καλύτερα να μην πας, συγνώμη! Φεύγω. Βρίσκω μια κρεπερή, μπαίνω μέσα, ρωτάω. Να βάλω το κινητό μου να φορτίσει; Ναι, έχει εκεί πρίζα. Περιμένω να ανοίξει, παίρνω τηλέφωνο. Έλα σχολάσα, ξεκίνα! Θα σε περιμένω στην πλατεία Γεωργίου να έρθεις να με πάρεις.
Βγάζω το κινητό, πηγαίνω στην πλατεία. Περιμένω, περιμένω άφαντος. Περιμένω, περιμένω, πορεία τα κουμμούνια.”Έξω το ΝΑΤΟ κι Αμερικάνοι”! Την ψιλιάζομαι τη δουλειά. Βρίσκω ένα σουβλατζίδικο, μπαίνω μέσα ρωτάω. Να βάλω το κινητό μου να φορτίσει; Ναι, εκεί έχει πρίζα. Περιμένω να ανοίξει, παίρνω τηλέφωνο. Απ΄ έξω τα κουμμούνια συνεχίζουν να διαδηλώνουν.”Έξω το ΝΑΤΟ κι Αμερικάνοι”. Ο παππούς μου ο Αριστοτέλης μπορεί να έφαγε την εξορία, αλλά εγώ θα έτρωγα το σούσι. Με πορεία ή χωρίς πορεία. Απαντάει. “Ο δρόμος έκλεισε. Πάρκαρα στα Ψηλαλώνια. Έχω παραγγείλει και σε περιμένω.”
Και πήρα την τακούνα μου και πήγα να τον βρω. Ω, δεν ήταν πολύ μακριά, αλλά μια πείνα την είχα. Και το σούσι μια φορά δεν μου φτασε. Οπότε και σουβλάκι έφαγα μετά και κρέπα πήρα πιο μετά. Κι οι θερμίδες έφτασαν στα ύψη και δεν έμοιαζα με κνίτη.
Ελπίζω το σημερινό κάτι σαν ραντεβού να πάει καλύτερα.
Βέβαια, άκουσα πως διαμαρτύρονται οι οικολόγοι… Εγώ σκέτη σαλάτα δεν τρώω! Κι ένα σπορτεξάκι θα το βάλω.
Τώρα το ‘μαθα.
Ελένη Γκόρα