Μια μέρα ένας διαδικτυακός φίλος αναρωτιόταν σε ένα post του·τι κάναμε όταν ήμασταν παιδιά για να κερδίσουμε χρήματα; Ποιο προϊόν ή ποια υπηρεσία δηλαδή, είχαμε καταφέρει να πουλήσουμε εκτός από το να λέμε τα κάλαντα; Στην Αμερική έλεγε, ότι πουλάνε λεμονάδα.
Τη βρήκα πολύ εύστοχη την ερώτηση. Ίσως εξηγεί πολλά για το πνεύμα της οικονομίας και της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Της γενιάς μας, τουλάχιστον πλην ελαχίστων και φωτεινών εξαιρέσεων. Και επειδή τέτοιου είδους ερωτήσεις αναπτύσσουν/ εξάσκούν τη δημιουργική σκέψη και παίζουν σε εγχειρίδια δημιουργικής γραφής προσπάθησα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να θυμηθώ. Παρεμπιπτόντως στα σχόλια αναφέρθηκαν τα ημερολόγια και οι εφημερίδες, οπότε δεν θα τα συμπεριλάβω στη λίστα που έχω φτιάξει.
1.(προ) πώληση βαθμών τριμήνου. Μια καλή επίδοση στα μαθήματα έφερνε σίγουρο και εγγυημένο κέρδος. Με τα Μαθηματικά ποτέ δεν τα κατάφερα κι αργότερα με τη Χημεία. Μου κόστισε.
2. ψώνια στο σούπερ μάρκετ για να πάρω τα ρέστα
3. βοήθεια με τις δουλειές του σπιτιού (συγύρισμα παιδικού δωματίου, πλύσιμο-λέμε τώρα- πιάτων)
4. ανταλλαγή αντικειμένων και ρούχων με άλλα αντικείμενα ή ρούχα
5. αγορά διάφορων ειδών από τα γειτονικά βιβλιοπωλεία υπό τη μορφή φυσικά της επένδυσης και ζήτηση άλλων χρημάτων
6. αποταμίευση χρημάτων (μετράει;)
7. πειθαρχία, υπακοή σε κανόνες για να κερδίσω παραπάνω χαρτζιλίκι, παγωτά και σοκολάτες
8. παρασκευή κολόνιας που δεν πουλήθηκε, χορογραφίες και μονόλογοι κυρίως γκρίνιας που δεν έκοψαν εισιτήριο, μαθήματα ορθογραφίας σε κασέτα που δεν προωθήθηκαν -και εδώ θα νευριάσω με τον εαυτό μου 
9. η παρουσία μου, η ύπαρξή μου και μόνο όταν επισκεπτόμουνα ή με επισκέπτονταν μεγάλες θείες με μουστάκι
10. –
Το πρόβλημα με τη λίστα μου, όπως θα διαπιστώσετε, είναι ότι δεν κατάφερα να ανοιχτώ στην αγορά και έμεινα σε στενό οικογενειακό και συγγενικό κύκλο.
Εσείς τι κάνατε;
Ελένη Γκόρα