Τι πάθαμε!
Σαν μεθυσμένη θες, σαν ναρκωμένη, σαν να δυσκολεύομαι όταν βγαίνω έξω και βλέπω κόσμο…
Περπατάω στο κέντρο και είμαι στα χαμένα.
Όταν όλα επιτέλους θα πάρουν μια μορφή κανονικότητας, σίγουρα θα προσαρμοστώ κι εγώ.
Μέχρι τότε τα απαραίτητα ψώνια και πάλι μέσα!
Πολύ φαΐ όμως, πολύ φαΐ! Κι αν δεν είναι καλό κατσουφιάζω.
Δεν μου λέτε, το έχετε πάθει και εσείς;
Εντελώς τώρα μεταξύ μας πείτε μου τρώτε, χώρατε στα ρούχα σας, συνηθίσατε; Τι θέλετε;
Υ.Γ. Από έμπνευση τίποτα. Καμιά ενδιαφέρουσα ιστορία, καμιά!