«Συναισθηματικά δυσλειτουργική»
17/7/2021
Αυπνίες. Πάλι. Τα περισσότερα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ. Γεμίζει σκέψεις το κεφάλι και θέλω να βάλω τα κλάματα. Τα καταπίνω. Μερικές φορές μιλάω στον ύπνο μου, ακούω την φωνή μου και ξυπνάω. Δεν ζω το παρόν. Γενικά δεν ζω. Και η ζέστη δεν παλεύεται. Δεν αντέχω με πνίγουν τα δάκρυα μου. Τώρα τελευταία δυσκολεύομαι να καταπιώ οποιαδήποτε τροφή… αν και όταν αποφασίσω να φάω.[…] Πνίγομαι. Θλίψη! Όλα χειροτερευουν: οι νύχτες, οι σκέψεις…η διάθεση. Θέλω να φωνάξω μέχρι να καούν οι πνεύμονες μου. Αυτός ο πόνος που νιώθω, αυτός ο πόνος με τρώει. Να τώρα ξαφνικά, πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Ξέρω ότι αυτό είναι στιγμιαίο. Αλίμονο αν πήγαινε κάτι κατ΄ευχήν. Το σύμπαν, ο Θεός τα αφήνουν να γίνει. Κουράστηκα. Δεν καταφέρνω να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Πέφτουν. Ψυχικό χάος. Συναισθηματικά νεκρή, ίσως το μονο που νιώθω είναι πόνος, οργή και παγιδευμένη. Δεν βγαίνω έξω παρα μόνο τις πολύ πρωινές ώρες. Δεν θέλω να βλέπω άνθρωπο. Καλά (θα) είμαι. Κάποια στιγμή θα περάσουν όλα αυτά. Θα γυρίσει ο τροχός που λένε. Κάτι μου λείπει. Δεν ξέρω τι. Κάποια στιγμή ίσως μάθω τι μου λείπει. Νιώθω κενό. Συναισθηματικά ημιλειτουργική […] Θα γυρίσω στα παλιά. Same old me.»
Ε.Α
Υ.Γ: Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα μου «ξαναμίλησε» η Ερατώ. Μετά από καιρό ξαναέγραψα και εγώ.
Αριάδνη Γράψα